ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της παιδείας αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή του κράτους για 10ετιες. Ο νεοφιλελευθερισμός που, από τη 10ετια του ‘70, έρχεται να σαρώσει κοινωνικές κατακτήσεις, εργατικά δικαιώματα, δημόσια περιουσία, ευθυγραμμίζει τις δήθεν πολιτικές διαφορές, αριστερών – δεξιών – κεντρώων, κυβερνήσεων στον κοινό τους στόχο για ληστεία του κοινωνικού πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου. Η παιδεία, η υγεία, το νερό, είναι οι νέες αγορές που θέλει να ανοίξει το κεφάλαιο και το κράτος με μόνο σκοπό το κέρδος, εντείνοντας έτσι τη λεηλατική του επίθεση στην κοινωνία.
Ας είμαστε ειλικρινείς, δε μπορεί να υπάρξει διεξοδική λύση, σε κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα, στα πλαίσια του κόσμου του κεφαλαίου και της αστικής δημοκρατίας. Μπορούν όμως να υπάρξουν αναχώματα στην καπιταλιστική λαίλαπα μέσα από αγώνες υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών, ταυτόχρονα με τη συνέχιση του αγώνα για την απελευθέρωσή τους από τον κρατικό έλεγχο. Η δημόσια δωρεάν παιδεία, ως κατάκτηση κοινωνικών και ταξικών αγώνων, με τα πολλά αρνητικά της κατάφερε ένα πολύ σημαντικό πράγμα για την κοινωνία· με τα δημόσια σχολεία σε κάθε χωριό και απομακρυσμένο σημείο της επικράτειας αλλά και τα πανεπιστήμια σε πολλές μεγάλες πόλεις, πέτυχε την (σε μεγάλο βαθμό), καταπολέμηση του αναλφαβητισμού. Ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα του δημόσιου σχολείου έστω και κάτω από τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο που αποστειρώνει την πνευματική καλλιέργεια.
Για να μη δούμε, μια μέρα, την εκ νέου δημιουργία ενός ακόμα επιπέδου στη βάση της ταξικής πυραμίδας, που θα τραβά στην οπισθοδρόμηση την κοινωνία συνολικά, θα πρέπει να σαμποτάρουμε τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της παιδείας, ταυτόχρονα με τον αγώνα για ένα πιο ανοιχτό, ελευθεριακό, αποσυνδεδεμένο από τη λεγόμενη αγορά εργασίας, σχολείο και πανεπιστήμιο. Επίσης ταυτόχρονα, πρέπει να συνεχίσουν να αναδύονται αγώνες για την υπεράσπιση συνολικά των κοινωνικών αγαθών, των δικαιωμάτων, του δημόσιου πλούτου, των φυσικών πόρων, του περιβάλλοντος.
Μέσα από δυναμικές μεγάλες κινητοποιήσεις αλλά και μικρές αποκεντρωμένες πολύμορφες παρεμβάσεις σε κρατικούς καπιταλιστικούς στόχους, μπορούμε να δημιουργήσουμε διαρκείς εξεγερτικές συνθήκες, ικανές να αναχαιτίσουν κάθε αντικοινωνική πολιτική. Μέσα από τη συμμετοχή μας στις κινηματικές διαδικασίες μπορούμε να εκτρέψουμε τις θεσμικές οργανώσεις και τη χειραγώγηση των αγωνιζόμενων ανθρώπων από τα Δ.Σ, τα κόμματα και τις ψηφοφορίες, στην αυτοοργάνωση και τη συλλογικότητα. Μέσα από την άμεση δράση μπορούμε να αποκτήσουμε φωνή στο κοινωνικό γίγνεσθαι υπερασπιζόμενοι την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία. Μέσα από την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη μπορούμε να επανασυνδέσουμε τους ανθρώπους σε κοινωνία, σε ένα ζωντανό, ανοιχτό, σε διαρκή κίνηση και επομένως εξελισσόμενο σύνολο, με τις διαφορές, τις διαφωνίες, ακόμα και τις συγκρούσεις του, μα απαλλαγμένο από τη γραφειοκρατία, τα δόγματα και την εξουσία.
Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες υπεράσπισης της κοινωνίας και της φύσης, μέσα από τις νίκες αλλά και τις ήττες τους, θα δημιουργήσουν και θα πλατύνουν, σε οργανωτικό, εμπειρικό, συνειδησιακό, συντροφικό επίπεδο, τις συνθήκες εκείνες που είναι απαραίτητες για την καθολική αμφισβήτηση του εξουσιαστικού τερατουργήματος. Καθώς μόνο η κοινωνική επανάσταση μπορεί να αποτελέσει διέξοδο από τα χαοτικά τέλματα του υπάρχοντος. Ο κόσμος μας, δεν προσφέρει κανένα σκοπό, κανένα όραμα, καμία ευτυχία, παρά μόνο ένα ατέλειωτο κυνήγι για εξουσία και χρήμα· χαρακτηριστικά του: ο φόβος, ο ανταγωνισμός, οι ψυχώσεις και το άγχος, σε κάθε επίπεδο της ταξικής πυραμίδας. Ας δράσουμε επαναστατικά για να κατακτήσουμε τη ζωή που μας στερούν.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ.
<<… Ένα σύστημα δικαιοσύνης που είναι υποκριτικό γιατί αφήνει ατιμώρητο τον βιομήχανο που δολοφονεί και σακατεύει στα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα, τον εφοπλιστή που πνίγει στα σαπιοκάραβά του, τον μεγαλέμπορο ναρκωτικών, τον ληστή του δημόσιου πλούτου την ίδια ώρα που καταδικάζει σε βαρύτατες ποινές απόκληρους παραβάτες, μικροκλεφτρόνια και δυστυχισμένους χρήστες. Ένα Δίκαιο που εφαρμόζεται μονόπλευρα και μεροληπτικά, που δεν ισχύει για τους ισχυρούς του πλούτου και της εξουσίας, που “πιάνει στην φάκα τα μικρά ποντικάκια”, όπως έχετε πει, ενώ οι “μεγαλοπόντικες και οι αρουραίοι” ροκανίζουν ανενόχλητοι το “τυρί”, τον κοινωνικό πλούτο. ...>>
Δ. Κουφοντίνας, έκτακτο στρατοδικείο φυλακών Κορυδαλλού, 24-7-03.
<<Η τρίτη κατά σειρά τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα από την κυβέρνηση της ΝΔ κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση στο τέλος του 2023. Με περιορισμό στην δυνατότητα αναστολών ποινών, εφέσεων και αναβολών στις δίκες, αύξηση των ορίων κράτησης και αυστηροποίηση των προϋποθέσεων αποφυλάκισης, απελάσεις, τηλεδίκες και εξίσωση συνέργειας με αυτουργία, το κράτος επιχειρεί να καταστείλει κάθε επιλογή αγώνα και επιβίωσης και προσπαθεί να διασπείρει τον φόβο. Ακόμη, παρέχει προστασία στα ένστολα σκουπίδια του, ικανοποιώντας το διαχρονικό αίτημά τους να μην απαιτείται η παρουσία και η έκθεσή τους στις δίκες, αλλά να αρκεί η γραπτή αναφορά τους για το γιατί προχώρησαν στην εκάστοτε σύλληψη και τι έπραξαν κατά τη διάρκεια αυτής. Είναι κρίσιμης σημασίας το ανταγωνιστικό κίνημα να δώσει και αυτή τη μάχη, μέσα σε ένα περιβάλλον που το κράτος προσπαθεί να εκμηδενίσει τις αντιστάσεις που προκύπτουν συνεχώς σε πλήθος κοινωνικών μετώπων. >>
Απόσπασμα κειμένου: athens indymedia.
Η δρακόντεια μετατροπή του Ποινικού Κώδικα, δεν είναι απλά μια έκφραση αλαζονείας του Κράτους που θεωρεί ότι έχει ξεμπερδέψει με την αντίσταση των καταπιεσμένων στο εξουσιαστικό εποικοδόμημα και εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία και ειδικά στα πιο αδύναμα τμήματά της. Δεν είναι μόνο ο ολοκληρωτισμός της καταστολής απέναντι στις εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, ούτε μόνο η διεκδίκηση ευρωπαϊκών κονδυλίων για το χτίσιμο νέων φυλακών, που όντας ήδη κατάμεστες αναμένεται να φτάσουν σε οριακά επίπεδα με το νέο Π.Κ, χρησιμοποιώντας έτσι τους ίδιους τους αιχμαλώτους ως μοχλό πίεσης για την κατασκευή νέων αλυσίδων.
Είναι όλα αυτά μαζί και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό, η εισβολή της φυλακής, δηλαδή της στέρησης της ζωής από την υπέρτατη εξουσία του Κράτους και του Κεφαλαίου, στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Όπου, η πλειονότητα της κοινωνίας θα έρθει αντιμέτωπη με την πολύ πιθανή πραγματικότητα, κάθε οικογένεια να έχει έναν άνθρωπο που θα βρεθεί κάποια στιγμή αιχμάλωτος. Ο ρόλος της δικαιοσύνης αποκαθάρεται από δημοκρατικά βαρίδια, δείχνοντας τελικά τα δόντια του στον πραγματικό εχθρό της αστικής νομιμότητας. Ο ταξικός πόλεμος διεξάγεται ακόμα και όταν πολεμάει μόνο ο ένας.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη και τη συνολικότερη πραγματικότητα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ληστείας, εμείς δεν θα ζητήσουμε δημοκρατικότερες φυλακές, δικαιότερους δήμιους, συμπονετικούς δολοφόνους, μακρύτερες αλυσίδες. Θα δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα για την κατάργηση κάθε φυλακής μέσα από την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου. Για το χτίσιμο πραγματικών θεσμών λαϊκής κυριαρχίας και ελευθερίας, μέσα από τις ανοιχτές συνελεύσεις της αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας και την ανατολή της Αναρχίας.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΙΚΡΟ Ή ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.