Προβολή ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τη δράση του επαναστάτη Χρήστου Τσουτσουβή

 

Διήμερο εκδηλώσεων στην κατάληψη Apertus.

Παρασκευή 20-6-2025: Παρουσίαση του εγχειρήματος εκδόσεις των άλλων και του περιοδικού Εκτός 4, τεύχος ονειρικό.

Στόχος με τα κείμενα και τα ποιήματα που φιλοξενούνται στις σελίδες του νέου τεύχους είναι να ψηλαφίσουμε το ονειρικό, τις στιγμές που η ισορροπία διασαλεύεται και η συνεκτικότητα του προσωπικού μας κόσμου καταρρέει, εκεί όπου συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει μία, αλλά πολλές διαφορετικές πραγματικότητες. Τα όνειρα και οι εφιάλτες αποτελούν έναν κόσμο όπου οι κανόνες ορίζονται αλλιώς και η φαντασία δεν υπαναχωρεί μπροστά σε κανένα νόμο. Άλλωστε η νύχτα, το χρονικό διάστημα που κατά πλειοψηφία ονειρεύονται οι άνθρωποι, είναι από μόνη της ένας χωροχρόνος που εισάγει θεατρικούς – ονειρικούς χώρους αμφιβολίας και παράβασης ικανούς να οδηγήσουν σε αναπαραστάσεις απελευθέρωσης. Ας αποτελέσει αυτό το τεύχος μια επιπλέον αφορμή αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης, ένα ακόμη βήμα προς μια οραματική ενατένιση όχι μόνο του ατομικού, αλλά και του συλλογικού μέλλοντος.

Σάββατο 21-6-2025: Το αντιπολεμικό κίνημα στη Ρωσία: αναρχικοί και αντιφασίστες στις ρωσικές φυλακές

Ομιλητής: Antti Rautiainen (αναρχικός σύντροφος).

Anarchist and anti-fascist prisoners in Russia

Since year 2017, Russian special service FSB has moved to destroy the anarchist and anti-fascist movements by opening ”anti-terrorist” criminal cases, and torturing victims to confessions. Repressions gained momentum after Russian invasion against Ukraine in 2022, number of anarchists affinity groups and individuals have been arrested and sentenced to long prison sentences due to planning and executing anti-war sabotage, and spreading anti-war message. What can be done to support anarchist prisoners in Russia now?

Antti Rautiainen lived in Russia 1999-2012, until he was deported, accused of ”endangering security of Russian federation”. In Russia, he was participating to anarchist initiatives to support prisoners, and other activities, and he has been involved in solidarity work also after his deportation

Αναρχικοί και αντιφασίστες στις Ρωσικές φυλακές.

Από το 2017, η ρωσική ειδική υπηρεσία FSB έχει κινηθεί για να καταστρέψει τα αναρχικά και αντιφασιστικά κινήματα ανοίγοντας «αντιτρομοκρατικές» ποινικές υποθέσεις και βασανίζοντας τα συλληφθέντα άτομα για να ομολογήσουν. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις επιταχύνθηκαν μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022, με πολλές αναρχικές ομάδες ή ατομικότητες να έχουν συλληφθεί και καταδικαστεί σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης λόγω σχεδιασμού και εκτέλεσης αντιπολεμικού σαμποτάζ και διάδοσης αντιπολεμικών μηνυμάτων. Τι μπορεί να γίνει για την υποστήριξη των αναρχικών κρατουμένων στη Ρωσία τώρα;

Ο Antti Rautiainen έζησε στη Ρωσία από το 1999 έως το 2012, μέχρι την απέλασή του, κατηγορούμενος για «έκθεση σε κίνδυνο της ασφάλειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας». Στη Ρωσία, συμμετείχε σε αναρχικές πρωτοβουλίες για την υποστήριξη κρατουμένων και σε άλλες δραστηριότητες ενώ συμμετείχε σε διάφορες δράσεις αλληλεγγύης και μετά την απέλασή του.

Εκδήλωση & Συγκέντρωση - Από την Πύλο μέχρι τα Τέμπη- «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ»

 

ΤΕΜΠΗ-ΠΥΛΟΣ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ KAMIA ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

14/6/2023: Στα ανοικτά των ακτών της Πύλου, το ελληνικό Λιμενικό οδήγησε σε ναυάγιο το αλιευτικό σκάφος «Adriana», με συνέπεια πάνω από 600 νεκρούς και αγνοούμενους μετανάστες (επίσημα 82 νεκροί και 550 αγνοούμενοι), προερχόμενοι από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Αφρικής και αλλού. Στη συνέχεια, το ελληνικό κράτος προχώρησε στη δίωξη και την προφυλάκιση, χωρίς στοιχεία και με πλαστές καταθέσεις, εννέα από τους διασωθέντες μετανάστες, κατηγορώντας τους ως «διακινητές» μεταναστών.

Η φιγούρα του «διακινητή» και οι εκατοντάδες διώξεις μεταναστ(ρι)ών για παράνομη διακίνηση είναι μιντιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνται πλέον κατά κόρον, προκειμένου να δικαιολογηθούν με θρασύτητα οι κρατικές επιθέσεις και οι επαναπροωθήσεις μεταναστών. (Οι εννέα διωκόμενοι μετανάστες, έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο εγκλεισμού σε διάφορες φυλακές της χώρας, αφέθηκαν τυπικά ελεύθεροι από το Τριμελές Εφετείο Καλαμάτας, αφού αυτό δήλωσε αναρμόδιο να κρίνει την υπόθεση.)

Δύο χρόνια μετά το ναυάγιο, το κράτος — όπως έπραξε και στην περίπτωση της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη — προσπαθεί να συγκαλύψει τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου: δηλαδή, την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης-Φρούριο, με τα κέντρα κράτησης, τους στρατούς, τη Frontex, τις αποτροπές, τις επαναπροωθήσεις-pushbacks, τη βία. Μια πολιτική που αναπαράγει τον φόβο, τον αποκλεισμό και τις ανισότητες, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα — είτε μέσω της πολεμικής βιομηχανίας και των εξοπλισμών για τη φύλαξη των συνόρων, είτε μέσω της «ανθρωπιστικής» διαχείρισης από ΜΚΟ και άλλους φορείς, που συχνά λειτουργούν ως προέκταση της κρατικής πολιτικής καταστολής, μεταμφιεσμένης σε φιλανθρωπία.

Και ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη ποινική δίωξη για κακουργήματα εναντίον 17 μελών του Λιμενικού — μεταξύ των οποίων και ανώτεροι αξιωματικοί — για το ναυάγιο, με βαριές κατηγορίες (πρόκληση ναυαγίου με πολύνεκρο αποτέλεσμα, επικίνδυνες παρεμβάσεις στη ναυσιπλοΐα και παράλειψη διάσωσης κ.ά.), το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, μέσω του υπουργού Μάκη Βορίδη, διαμηνύει πως «η αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων και η ενεργητική αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης είναι μια μάχη που δίνει το Λιμενικό κάθε μέρα», κάνοντας ξεκάθαρο πως η κανονικοποιημένη και πολύμορφη βία κατά των μεταναστών θα κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του νέου ευρωπαϊκού κανονισμού για τη μετανάστευση, που πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή το 2026.

Το ναυάγιο της Πύλου είναι ένα από τα εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα κατά μήκος των συνόρων της Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια, στα οποία εκατοντάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Μόνο το 2024, πάνω από 2.200 είναι οι νεκροί και οι αγνοούμενοι στη Μεσόγειο, ενώ ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης έχει καταγράψει 30.000 θανάτους και αγνοούμενους στη Μεσόγειο την τελευταία δεκαετία.

Από την υποβάθμιση, την εξαθλίωση, την περιθωριοποίηση και την εκμετάλλευσή τους, έως την εξόντωση όσων «περισσεύουν», το ελληνικό κράτος — όπως και κάθε κράτος — εφαρμόζει μια κατασταλτική στρατηγική απέναντι στους/στις μετανάστες/-τριες που παραμένει σταθερή, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Με επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις, με επαναπροωθήσεις και βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο, με επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Με καταστολή του ασύλου, συστηματοποίηση των pushbacks, επέκταση της επιτήρησης στα κέντρα κράτησης και διώξεις μεταναστ(ρι)ών για «παράνομη διακίνηση», στο πλαίσιο της αιματηρής συνοριακής βίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι μετανάστ(ρι)ες αναγκάζονται να περάσουν από όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, απέναντι στις δολοφονικές ενέργειες του Ελληνικού Λιμενικού, όπως αυτή της Πύλου το 2023.

Οι μετανάστ(ρι)ες αποτελούν ενεργά υποκείμενα αγώνα, όπως δείχνουν χαρακτηριστικά η απεργία πείνας των 35 μεταναστών στα Γιάννενα το 2010, των 300 στην Αθήνα το 2011, οι κινητοποιήσεις στη Μανωλάδα, οι διαμαρτυρίες σε Σκάλα Λακωνίας και Νέα Ιωνία, ο αγώνας της Sanaa Taleb, οι απεργίες στα φυτώρια Γαλαρά το 2017 και πόσες ακόμα, καθώς και η πρόσφατη νικηφόρα απεργία του πολιτικού πρόσφυγα Mesut Aydin. Αυτοί οι αγώνες αναδεικνύουν την ανάγκη για σύνδεση και συλλογικοποίηση με τους ευρύτερους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Η ευημερία των δυτικών χωρών βασίζεται στη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική λεηλασία των κοινωνιών και των λαών της περιφέρειας. Η μετανάστευση, επομένως, δεν είναι ανεξάρτητη από τις ίδιες τις πολιτικές που δημιουργούν πολέμους, φτώχεια και αποσταθεροποίηση. Οι μετανάστες αποτελούν το πιο επισφαλές, φθηνό και «μαύρο» κομμάτι της εργατικής τάξης — τον μόνιμο εφεδρικό στρατό εργασίας, έτοιμο να καλύψει ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης με τους χειρότερους όρους. Η υποτίμησή τους δεν είναι εξαίρεση, δεν στοχεύει μόνο στον έλεγχο των συνόρων, αλλά λειτουργεί οργανικά, σε συνάρτηση με τη συνολική υποτίμηση του κόσμου της εργασίας και την καθυπόταξη όλης της κοινωνίας.

Η διαρκής φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του ντόπιου πληθυσμού, σε αντιπαραβολή με τον εξευγενισμό των πόλεων και τον εκτοπισμό ολόκληρων ομάδων από τον δημόσιο χώρο, δείχνει πως η ανισότητα διευρύνεται και αυτοί/-ές/-ά που περισσεύουν πολλαπλασιάζονται. Το πλήρωμα του Blue Horizon δολοφονεί τον Αντώνη Καρυώτη, τρένα στα Τέμπη εκτροχιάζονται, οι πληγέντες από πλημμύρες στριμώχνονται σε camps, η κοινωνία βασίζεται σε pass και κρατικά επιδόματα, η κοινωνική πρόνοια παρέχεται -όταν τελικά παρέχεται- με αυστηρούς όρους, η εξαθλίωση γυροφέρνει τους/τις διπλανούς/ές μας. Η ζωή στις πόλεις μετατρέπεται σε πεδίο ταξικού εκτοπισμού: εξευγενισμός, Airbnb, πρόβλημα στέγασης, καταστολή στον δημόσιο χώρο και τα πανεπιστήμια, επιθέσεις σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, εκκενώσεις καταλήψεων, συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/-τριών.

Ντόπιοι και μετανάστες μοιράζονται κοινές μορφές καταπίεσης και εκμετάλλευσης μέσα στα γρανάζια του κράτους και του καπιταλισμού. Από τον φράχτη του Έβρου και τα «ναυάγια» της Μεσογείου, μέχρι την υποτίμηση και τη φτωχοποίηση της ζωής στις πόλεις και τα χωριά· από τους δρόμους του απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, μέχρι την εξέγερση των μεταναστών στο Λος Άντζελες.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/-ΟΥΣ/-Α

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΟΛΕΜΟ & ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης σε μετανάστες και μετανάστριες (Αγρίνιο)

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ: «ΕΜΠΡΟΣ: ΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ»

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ  

«ΕΜΠΡΟΣ: ΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ»

(Άλκηστις Καφετζή, 2024, διάρκεια: 71 λεπτά)
Ένα ντοκιμαντέρ για την αυτοδιαχείριση, την πολυφωνία και τη συνύπαρξη.
Δεκαετίες πριν μεταμορφωθεί σε θέατρο το 1989, το κτίριο λειτουργούσε ως τυπογραφείο για την εφημερίδα Εμπρός.
Σήμερα τελεί υπό κατάληψη και λειτουργεί ως ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο, παρέχοντας έναν ελεύθερο χώρο για καλλιτεχνική έκφραση και εβδομαδιαίες ανοιχτές συνελεύσεις.
Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να εξερευνήσει τη σημασία αυτού του μοναδικού χώρου και τη δύναμη της συλλογικής δράσης. Ωστόσο, εξετάζει επίσης τις προκλήσεις και τις πολυπλοκότητες που προκύπτουν όταν κάποιος δρα έξω από τις παραδοσιακές δομές της κοινωνίας.
Πρόκειται για μία ανεξάρτητη παραγωγή, χωρίς χρηματοδότηση η οποία πραγματώθηκε μέσα σε πλαίσια αλληλοβοήθειας.
Στο χώρο θα υπάρχει κουτί ελεύθερης συνεισφοράς για την κάλυψη των εξόδων του ντοκιμαντέρ. 

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι-αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι είναι τόποι δημιουργικής συνάντησης, πολιτικής ζύμωσης και διάπλασης ελεύθερων σκεπτόμενων ανθρώπων. Αποτελούν χώρους διαμόρφωσης και εκμάθησης της ελευθερίας και της παιδείας μέσα από τον διάλογο και την αλληλεπίδραση, μέσα από την έμπρακτη ισότητα και αλληλεγγύη και μέσα από την αμφισβήτηση του εξουσιαστικού-ιεραρχικού συστήματος που καταδυναστεύει ατομικά κάθε άνθρωπο και συλλογικά όλη την κοινωνία.

Για τους λόγους αυτούς, όλοι οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο της προληπτικής τρομοκρατικής καταστολής του κράτους και του κεφαλαίου. Οι εκκενώσεις καταλήψεων σε πανεπιστήμια και γειτονιές αποτελούν μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους και του κεφαλαίου, ο οποίος ακολουθεί πιστά και εντεινόμενα το αντιεξεγερσιακό σχέδιο που ξεκίνησε να υλοποιείται μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, αποσκοπώντας στην εκμηδένιση κάθε πιθανότητας αμφισβήτησης και αντίστασης εκ μέρους της κοινωνίας απέναντι στο αυταρχικό-φασιστικό σύστημα. Στόχος των πολύμορφων κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων είναι η απονοηματοδότηση, η αποπολιτικοποίηση, η κατασυκοφάντηση, η σπίλωση, η ποινικοποίηση, η τρομοκράτηση, η περιθωριοποίηση και τελικά η καταστροφή τους.

Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί και οι τεχνικές ενεργοποιούνται από το σύστημα γιατί είναι το ίδιο το σύστημα που τρέμει τη δύναμη που έχουμε ως άνθρωποι και ως κοινωνία να το αμφισβητήσουμε και να το ανατρέψουμε μέσα από την ελεύθερη πολιτική, κοινωνική και καλλιτεχνική δημιουργία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΕΜΠΡΟΣ»
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ - Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αλληλεγγύη στους αναρχικούς Φώτη Τζιώτζη και Αντρέα Φλώρο

 

 

 ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΩΜΗ ΒΙΑ 

Η δημοκρατία του κρατισμού και του κεφαλαίου, ορίζει διαρκώς τον εαυτό της ως το άριστο πολίτευμα. Ο αγώνας που στοχεύει στην ανατροπή του υπάρχοντος, δεν μπορεί να υπάρξει ως τέτοιος, μπορεί μονάχα να εμφανιστεί διαστρεβλωμένος μέσα από την κρατική προπαγάνδα, να προβληθεί ως απόρροια του παραλόγου ή του προσωπικού συμφέροντος.  

Οι αστυνομίες εφαρμόζουν όλο και πιο βίαιες και στρατιωτικές πρακτικές, τα δικαστήρια μετακινούνται όλο και περισσότερο προς τις μεθόδους των στρατοδικείων, ο στρατός αποκτά ξανά ρόλο στη διασφάλιση της δημόσιας τάξης.

Η προληπτική καταστολή, στα πλαίσια της αντιεξεγερτικής πολιτικής του κράτους, στοχοποιεί τον αναρχικό χώρο, στοχεύοντας με αυτόν τον τρόπο, στην εκμηδένιση της πιθανότητας αντίστασης της κοινωνίας στο σύστημα συνολικά. Φοβούνται την κοινωνική αποδοχή των αναρχικών προταγμάτων και την αξιοποίηση της εξεγερτικής μνήμης. Τρέμουν στην ιδέα της κατανόησης, των ιστορικών μεθόδων αγώνα, της δύναμης που έχουμε ως κοινωνία και των αξιών της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της εναντίωσης σε κάθε εξουσιαστικό μόρφωμα κάθε απόχρωσης. Την εναντίωση εν τέλει στην ίδια την αστική δημοκρατία και το Κράτος.   

Οι εκκενώσεις καταλήψεων σε πανεπιστήμια και γειτονιές, ως φασιστική απόπειρα αποστείρωσης των δημόσιων χώρων από την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Οι διώξεις:
Των 17 αγωνιστών που διώκονται για την κινητοποίηση στον Τύμπανο Αργιθέας για την υπεράσπιση των Αγράφων, της φύσης και της κοινωνίας συνολικότερα.
Των 25 μελών του Ρουβίκωνα, που δικάζονται την Πέμπτη, 22 Μαΐου, για την παρέμβαση στην ταράτσα της Hellenic Train.
Των αναρχικών Φώτη Τζιώτζη και Αντρέα Φλώρου που κατηγορούνται, με μια στημένη δικογραφία, για την οργάνωση “Σύμπραξη Εκδίκησης”.

Πρέπει να γίνουν αντιληπτά ως αυτό που πραγματικά είναι. Σημεία της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία συνολικά. 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ 

προβολή ντοκιμαντέρ:
“Ο ΑΝΕΜΟΣ ΓΥΡΙΖΕΙ, ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΡΟΜΗΝΥΟΥΝ ΘΥΕΛΛΑ”,
πολιτικό καφενείο
αλληλεγγύης στους αναρχικούς συντρόφους Φώτη Τζιώτζη και Αντρέα Φλώρο.

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΜΑΗ 2025 – 20:30 – ΚΑΤΑΛΗΨΗ APERTUS (Καλυβίων 70) 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

 

Πανό αλληλεγγύης στο Α.Κ.Ν. Ενάντια στη φασιστική αποστείρωση των πανεπιστημίων.

 

Το βράδυ της Δευτέρας 19-5-2025 τοποθετήσαμε πανό στη δημοτική βιβλιοθήκη Αγρινίου, στην περιοχή του πάρκου.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΣΕ ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ Ε.Μ.Π.

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Αλληλεγγύη στους 17 αγωνιστές που διώκονται για την κινητοποίηση στον Τύμπανο Αργιθέας στις 6-6-2021

 Την Κυριακή 18-05-2025, τοποθετήσαμε πανό στην πλατεία Δημοκρατίας στο Αγρίνιο: 

Από τα Άγραφα ως την Τριχωνίδα Αγώνας για τη Γη και την Ελευθερία
Αλληλεγγύη στους 17 αγωνιστές που διώκονται για την κινητοποίηση στον Τύμπανο Αργιθέας στις 6 Ιούνη 2021

 Δίκη 20-5-2025, Δικαστήρια Καρδίτσας.

Λευτεριά στον Αναρχικό Αντρέα Φλώρο

 

Στις 22-04-2024 η αντιτρομοκρατική προχώρησε στην απαγωγή του αναρχικού Α.Φ. από την πόλη της Πάτρας όπου και διαμένει, εισβάλλοντας ταυτόχρονα στο σπίτι του.

Στις 26/04/2024 ανακρίτρια και εισαγγελέας αποφασίζουν την προφυλάκισή του με φερόμενα ως «στοιχεία» δύο φωτογραφίες από κείμενα με υπογραφή της ομάδας «Σύμπραξη Εκδίκησης», τραβηγμένες σε μεταγενέστερο χρόνο από τη δημοσιοποίηση των κειμένων στο διαδίκτυο και κάποια μηνύματα με κρατούμενους συντρόφους, άσχετους με την συγκεκριμένη υπόθεση. Μέχρι και σήμερα παραμένει αιχμάλωτος στις φυλακές Άμφισσας με την έναρξη της δίκης να είναι ορισμένη στις 16/05.

Η τρόικα αστυνομίας, δικαστικών αρχών και Μ.Μ.Ε. , πιστή στη διαφύλαξη της κυριαρχίας κράτους και κεφαλαίου, με διαχρονική στόχευση την εξόντωση των αγωνιζομένων κομματιών της κοινωνίας, λειτούργησε συντεταγμένα. Η αστυνομία στήνει τις δικογραφίες και διαρέει, οι δικαστές φορτώνουν με δυσβάσταχτες ποινές και στοιβάζουν στα μπουντρούμια της αστικής δημοκρατίας, όπως επιτάσσει για τους από κάτω ο νέος ποινικός κώδικας, πάντα χειρότερος από τον προηγούμενο, μέχρι το χείριστο επόμενο. Τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. υποτελή στο κρατικό χρήμα που τους παρέχεται για τις αντιεξεγερτικές υπηρεσίες τους, αλλά και στα διόλου ευκαταφρόνητα ποσά που προκύπτουν από τα τοπικά διαφημιστικά πακέτα, προσπαθούν να λοιδωρήσουν και να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση των αναρχικών.

Ο Αντρέας είναι ένας αναρχικός κοινωνικός αγωνιστής, σάρκα από τη σάρκα του τοπικού και όχι μόνο κινήματος , που συνειδητά έχει επιλέξει τον δρόμο του αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, ενάντια στους καταστροφικούς σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου, με την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη ως όπλο. Η δίωξη του είναι πολιτική και έρχεται να προστεθεί στις τόσες εκδικητικές διώξεις αγωνιστών που στάθηκαν και στέκονται απέναντι στον κόσμο της εξουσίας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΡΕΑ ΦΛΩΡΟ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Μεσούτ Αϊντίν.

 

 

 

Πανό αλληλεγγύης στον Τούρκο, κουρδικής καταγωγής, απεργό πείνας (από 9-4-25), στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στη Φιλιππιάδα,  Mesut Aydin, αναρτήθηκε στη δημοτική βιβλιοθήκη Αγρινίου από συντρόφισσες /ους της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Αγρινίου.  

Κείμενο του Mesut Aydin: https://protovouliaaa.blogspot.com/2025/05/blog-post.html

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Μεσούτ Αϊντίν.

 

Κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Μεσούτ Αϊντίν.

Τετάρτη 07/05/2025, ώρα 20:00 στο χώρο της κατάληψης Apertus (Καλυβίων 70 - Αγρίνιο)

Προτεινόμενα θέματα προς συζήτηση:

• Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Μεσούτ Αϊντίν (Mesut Aydin) -απεργία πείνας από 9 Απριλίου 2025.

• Κρατικο-καπιταλιστικό έγκλημα της Πύλου.

• Αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΟΛΕΜΟ & ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Δήλωση Απεργίας Πείνας Γρήγορου Θανάτου του πρόσφυγα Μεσούτ Αϊντίν από το στρατόπεδο προσφύγων στη Φιλιππιάδα:

«Δηλώνω επισήμως ότι από τις 9 Απριλίου 2025, ξεκίνησα απεργία γρήγορου θανάτου με τη μορφή απεργίας πείνας θανάτου στην τοποθεσία που αναφέρεται ως στρατόπεδο προσφύγων στη Φιλλιπιάδα Άρτας.

Δεν θα δεχτώ καμία ιατρική ή διατροφική παρέμβαση που αποσκοπεί στη διατήρηση της ζωής.

Αιτία για την απεργία γρήγορου θανάτου: Έχοντας επιβιώσει από δεκαετίες βασανιστηρίων υπό το τουρκικό κράτος, αναζήτησα προστασία βάσει των δικαιωμάτων ασύλου που διασφαλίζονται από τα Ηνωμένα Έθνη και ζήτησα άσυλο στην Ελλάδα. Δεδομένου ότι έχω στενά μέλη της οικογένειας και γνωστούς που διαμένουν στη Βόρεια Ευρώπη, ζήτησα άδεια να μεταβώ σε μία από αυτές τις χώρες. Ωστόσο, τους τελευταίους 22 μήνες: Έχω υποβληθεί σε διάφορες πρακτικές απανθρωποποίησης και απομόνωσης. Η αίσθηση του προσανατολισμού μου έχει επηρεαστεί βαθιά. Δεν έχω πλέον ξεκάθαρη κατανόηση του πού βρίσκομαι. Εκτός από τη χρήση ενός τηλεφώνου Android (του οποίου την αυθεντικότητα δεν μπορώ καν να επιβεβαιώσω), έχω στερηθεί κάθε μέσο για να επικοινωνήσω με τους συγγενείς και τους φίλους μου. Για 22 μήνες, έχω ζήσει σε μια κατάσταση αβεβαιότητας και ψυχικής εξάρθρωσης, ρωτώντας επανειλημμένα τον εαυτό μου, “Πού είμαι;”

Η αίτησή μου για άσυλο εκκρεμεί εδώ και 22 μήνες χωρίς λύση και δεν έχει δοθεί χρονοδιάγραμμα ή αιτιολόγηση.

Ως εκ τούτου, ζητώ με σεβασμό τα εξής:

Α. Μια σαφή και διαφανή εξήγηση, σε γλώσσα που μπορώ να καταλάβω, σχετικά με τους λόγους για τον παρατεταμένο και άνισο χειρισμό της διαδικασίας ασύλου μου.

Β. Να εξεταστεί η αίτησή μου για άσυλο από αμερόληπτη επιτροπή, υπό την επίβλεψη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR).

Γ. Να μου χορηγηθεί άδεια ταξιδιού που μου επιτρέπει να μεταφερθώ σε χώρα της Βόρειας Ευρώπης όπου έχω δημιουργήσει οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις.

Σημείωση: Εάν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με τη νομιμότητα αυτής της απεργίας πείνας – η οποία περιλαμβάνει μόνο την κατανάλωση νερού και καφέ – είμαι ανοιχτός να υποβληθώ σε ιατρική εξέταση.

Με ειλικρίνεια, Μεσούτ Αϊντίν»

Συναυλία Δρόμου στην Κατάληψη Apertus / Πέμπτη 24/4/25

Wargasound is a nomadic project collecting and spreading songs in many different languages since 2008.

This open project is now travelling from France to Greece with a caravan of many vans, a lot of instruments and many people from different places.  

We make people sing in the street and we have the lyrics of every song written in phonetik.

Αλληλεγγύη στους Αναρχικούς Αντρέα Φ. και Κ.Κ.

 

 

Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΘΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ - ΤΑΞΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Στις 22/4/2024 συλλαμβάνεται στην Πάτρα ο αναρχικός Αντρέας Φ. Οι μπάτσοι, αφού κάνουν άνω κάτω το σπίτι του και απουσία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου, στήνουν ένα σαθρό κατηγορητήριο που στηρίζεται πάνω σε δημόσια κείμενα που υπήρχαν στον υπολογιστή του Αντρέα κατεβασμένα από το ίντερνετ. Ο Αντρέας προφυλακίζεται με αποφασιστικό κριτήριο την κοινωνική και πολιτική του δράση ως αναρχικός. Η μεθοδευμένη σύλληψή του είναι χτύπημα στο κοινωνικό - ταξικό κίνημα και την αναρχία και έτσι πρέπει να απαντηθεί.

Στο ίδιο πλαίσιο του χτυπήματος του κοινωνικού - ταξικού κινήματος κινείται και η προφυλάκιση του αναρχικού Κ.Κ. από το Μεσολόγγι. Ο 17χρονος σύντροφος, επίσης χωρίς στοιχεία, παραμένει προφυλακισμένος από τις 13/11/2024 στις φυλακές Κασσαβέτειας, κατηγορούμενος για εμπρησμό ανακριτικού βαν της αστυνομίας.

Εδώ και 10ετίες και σε πείσμα των καιρών, ο αναρχικός χώρος στέκεται με αξιοπρέπεια στα οδοφράγματα της ανθρωπιάς απέναντι στη βαρβαρότητα. Με αίμα, με διώξεις, με φυλακές, με αισχρή συκοφαντία. Σε καιρούς όπου ο κόσμος, λόγω της γενικευμένης εξαθλίωσης που επιβάλλεται από το κράτος και το κεφάλαιο, αναζητά ξανά την αξιοπρέπειά του στους δρόμους του αγώνα, η κρατική καταστολή στοχοποιεί τον αναρχικό χώρο προληπτικά, γνωρίζοντας πως τα προτάγματα της αυτοοργανωσης, της αλληλεγγύης και της αντιεραρχίας, μπορούν να δώσουν πνοή στον αγώνα των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η αλληλεγγύη είναι το δυνατότερό μας όπλο για την ανατροπή των αντικοινωνικών πολιτικών, την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, την εξέγερση και το ρίζωμα της επαναστατικής προοπτικής στην κοινωνία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΝΤΡΕΑ Φ. ΚΑΙ Κ.Κ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ/Α ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Έκθεση κολάζ για την οικονομική ενίσχυση διωκόμενων συντρόφων

 

Καφενείο οικονομικής ενίσχυσης στον Αναρχικό Αντρέα Φ.

 

Ανάρτηση πανό από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου

Ανάρτηση πανό αλληλεγγύης σε διωκόμενους και προφυλακισμένους Αναρχικούς πραγματοποιήθηκε χτες 19 - 3 - 25 από συντρόφισσες /ους της πρωτοβουλίας Αναρχικών Αγρινίου σε κεντρικά σημεία της πόλης. 

Δημοσιεύουμε επίσης, πανό που αναρτήθηκε τις προηγούμενες μέρες με αφορμή την απεργία 28 - 2 - 25 για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών. 

ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ ΠΑΡΩΝ

 

Στις 10 Μάρτη 2010, ύστερα από συμπλοκή με μπάτσους στη Δάφνη, κατα τη διάρκεια προπαρασκευαστικής δράσης της οργάνωσης επαναστατικός αγώνας, πέφτει νεκρός ο αναρχικός αγωνιστής Λάμπρος Φούντας. 

Ο Λάμπρος Φούντας κατέδειξε με τη ζωή και τη δράση του το ενιαίο της αντικρατικής – αντικαπιταλιστικής πάλης και των κινηματικών διαδικασιών, τόσο με τη μορφή των μαζικών κοινωνικών – ταξικών αγώνων όσο και με τη μορφή της ένοπλης προπαγάνδας και της ανταρτικής δράσης. 

Ο Επαναστατικός Αγώνας, έθεσε και συνεχίζει να θέτει το ζήτημα της αναγκαιότητας της ένοπλης πάλης, ενάντια στο εκμεταλλευτικό - καταπιεστικό σύστημα της αστικής δημοκρατίας, εμπλουτίζοντάς το με αναρχικά προτάγματα, βγαλμένα από την καρδιά του κοινωνικού - ταξικού κινήματος. Μιλάει για την ανάγκη δημιουργίας των υποκειμενικών συνθηκών για την κοινωνική επανάσταση, που αποτελεί τη μόνη διεξοδική λύση στο κοινωνικό ζήτημα. 

Ως συνεχιστής της μακράς αναρχικής επαναστατικής παράδοσης, ο Λάμπρος Φούντας, με το όπλο στο χέρι, έδωσε τη ζωή του στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Είναι πάντα παρών στους αγώνες των ανθρώπων της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ 

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 

ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

 

Καφενείο οικονομικής ενίσχυσης για τους διωκόμενους μετά την κατασταλτική επίθεση στην κοινότητα των κατειλημμένων προσφυγικών.

 

Η Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών ζει και αναπνέει στο σπουδαίο ιστορικά και αρχιτεκτονικά κτιριακό συγκρότημα Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, το οποίο στέγασε από το 1933 κυρίως πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Το συγκρότημα πέρασε στην ιστορία ως καταφύγιο των αντιφασιστών-αντιναζιστών ανταρτών κατά τα Δεκεμβριανά του 1944, με εμφανή στις προσόψεις του τα ανεξίτηλα σημάδια από τις σφαίρες και τους όλμους του αγγλικού κρατικού στρατού, με τον οποίο συνεργάστηκαν τότε οι ντόπιοι πρώην συνεργάτες των γερμανών. Φτάνοντας στο σήμερα, συνεχίζει και στεγάζει και πάλι κυρίως πρόσφυγες-μετανάστες από διάφορες γωνιές του κόσμου. Το αποτέλεσμα ήταν να διαμορφωθεί από τότε μέχρι και σήμερα μια ζωντανή εργατική γειτονιά και κοινότητα και ένας συλλογικός χώρος αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και αγώνα για ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Και μάλιστα σε έναν ιστορικά και γεωγραφικά ιδιαίτερα βεβαρυμένο χώρο, ανάμεσα στον άρειο πάγο, κατεξοχήν σύμβολο της άνομης και ξεπουλημένης αστικής-ταξικής-κρατικής δικαιοσύνης, στην τοποθεσία του οποίου έως το 1971 βρίσκονταν οι διαβόητες φυλακές Αβέρωφ, φυλακές πολιτικών κρατουμένων-αιχμαλώτων όλων των, αυταρχικών ανεξαιρέτως, καθεστώτων, και στη γαδα, κατεξοχήν σύμβολο της κρατικής-ταξικής βίας, καταστολής και επιβολής.

Στο πλαίσιο αυτό, η Κοινότητα διεξάγει έναν πολύμορφο αγώνα που δεν σταματά στην επίσημη κρατική βία· κεφάλαιο και κράτος έχουν εξαπολύσει εδώ και πολλά χρόνια κυνηγητό προκειμένου να υφαρπάξουν τον γεωγραφικό χώρο των Προσφυγικών, ώστε να τον καπηλευτούν και να τον εκμεταλλευτούν με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος και παράλληλα να “εξευγενίσουν” και να αποστειρώσουν πολιτικά και πολιτισμικά την ιστορική γειτονιά.

Απέναντι σε αυτήν τη δυστοπία του κράτους και του κεφαλαίου, η Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών συνιστά μια πλήρη και επιτυχημένη ευτοπία της αντιεξουσίας, καλύπτοντας με τις λειτουργούσες της δομές όλες τις εκφάνσεις του προσωπικού και κοινωνικού βίου: συνέλευση, δομή τροφίμων και ειδών προσωπικής υγιεινής, δομή υγείας, συλλογικός φούρνος, παιδικό στέκι, γυναικεία δομή, συλλογική κουζίνα, αυτοοργανωμένες δομές αυτομόρφωσης, βιβλιοθήκη, σινεμά, κοινωνικό κέντρο, τεχνική ομάδα κ.ά.

Τα Προσφυγικά με την Κοινότητά τους στέκουν στο σήμερα και θα στέκουν και στο μέλλον ως ζωντανός οργανισμός και ορμητήριο του κοινωνικού αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, στη βία, στον φασισμό και απέναντι στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου για πολιτική αποστείρωση, αριστοκρατικοποίηση και “εξευγενισμό” (gentrification), προτάσσοντας έμπρακτα αντίσταση με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αυτοθέσμιση, αυτοοργάνωση και αγώνα για την ελευθερία.

Το χρονικό της υπόθεσης:

Στις 30/1/2025 είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει η δίκη για την υπόθεση των δύο συντρόφων της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών, οι οποίοι απήχθησαν από ομάδα ΟΠΚΕ στις 20/6/2024 από δρόμο των Προσφυγικών. Η κατασταλτική επιχείρηση εκείνης της μέρας είναι συνδεδεμένη με τη δυναμική απάντηση της κοινότητας στις 18/6/2024, όταν άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ πραγματοποίησαν προληπτικές προσαγωγές σε 4 μέλη της κοινότητας, εντός κι εκτός γειτονιάς. Δύο μέρες μετά, στις 20/6/2024 στις 22:30, σε μια επίδειξη δύναμης, διερχόμενη ομάδα ΟΠΚΕ αποτελούμενη από 3 οχήματα, σταμάτησε προκλητικά εντός των Προσφυγικών και επιτέθηκε στους δύο συντρόφους που περπατούσαν στο δρόμο, χτυπώντας τους, δένοντάς τους πισθάγκωνα και βάζοντάς τους μέσα στα επιχειρησιακά οχήματα. Ακολούθησε ρίψη κροτίδων λάμψης και δακρυγόνων, μια ώρα που η γειτονιά έσφυζε από κίνηση, με παιδιά και ενήλικες, τόσο κατοίκους όσο και επισκέπτες, να πηγαινοέρχονται. Η επίθεση κλιμακώθηκε λίγα λεπτά μετά όταν και άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ επέδραμαν στα προσφυγικά, αναβαθμίζοντας τη βία και προσπαθώντας –μάταια– να απαγάγουν κι άλλο κόσμο της γειτονιάς. Κι ενώ στο κατηγορητήριο αναφερόταν ένα αόριστο πλήθος 70 ατόμων το οποίο διέφυγε τη σύλληψη και αναζητούνταν, την επόμενη ημέρα, στις 21/6/2025, η σκευωρία συνεχίστηκε με την απαγωγή ενός 15χρονου μαθητή και μέλους της Κοινότητας, ο οποίος πήγε με το ποδήλατό του στο περίπτερο σε παράλληλο δρόμο των Προσφυγικών. Από εκεί, απήχθη από άντρες της ομάδας ΔΡΑΣΗ, οι οποίοι τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ από την πλαϊνή είσοδο, τον χτύπησαν και τον απείλησαν ακόμα και με βιασμό. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν και πάνω στη ΓΑΔΑ, με τους μπάτσους να του κάνουν 3 φορές σωματικό έλεγχο, να τον γδύνουν, να απειλούν με απέλαση για τον ίδιο και την οικογένειά του και να προσπαθούν να του αποσπάσουν ομολογία, μετά από δήθεν αναγνώρισή του την προηγούμενη μέρα την ώρα της επίθεσης. Παράλληλα του πήραν το κινητό, το οποίο έλεγχαν για ώρα, δεν του επέτρεψαν για ώρες καμία επικοινωνία με την μητέρα του παρά τις επανειλημμένες κλήσεις, που η ίδια επιχείρησε, αλλά και τις αλλεπάλληλες φορές που ο ίδιος ζήτησε από τους μπάτσους να επικοινωνήσει μαζί της, καθώς επίσης δεν του επετράπη και του αρνήθηκαν την επικοινωνία με την δικηγόρο του.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ

ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ 20/6/2024

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ 15ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ 

Πρωτοβουλία αναρχικών Αγρινίου

Ανάρτηση πανό σε κεντρικά σημεία της πόλης

*** 

Τα ξημερώματα της 17ης του Γενάρη του 2013 ο 26χρονος μετανάστης Σαχζάτ Λουκμάν, εργάτης από το Πακιστάν, δέχεται επίθεση και δολοφονείται εν ψυχρώ από τους φασίστες συμμορίτες της Χρυσής Αυγής, Χρήστο Στεργιόπουλο και Διονύση Λιακόπουλο, στα Πετράλωνα της Αθήνας. Ο Σαχζάτ Λουκμάν ήταν σε ποδήλατο όταν οι δολοφόνοι τον πλησίασαν από πίσω οδηγώντας μηχανάκι και τον μαχαίρωσαν εν ψυχρώ. Ακολούθησε η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, ενώ εκείνη την περίοδο πραγματοποιήθηκαν δεκάδες άλλες επιθέσεις από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου σε μετανάστριες και μετανάστες, σε χώρους και στον κόσμο του αγώνα.

Οι φασίστες, πιστοί στο ρόλο τους ως κατασταλτική εφεδρεία του κράτους και των αφεντικών, επιχειρούν να σπείρουν το διαχωρισμό ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους-καταπιεσμένους προωθώντας μια σύγκρουση αναμεταξύ τους προκειμένου να αποτρέψουν την πιθανότητα οι ντόπιοι και οι ξένοι προλετάριοι να στραφούν εναντίον των αφεντικών τους, όπως έχουν κοινό συμφέρον να κάνουν για να διεκδικήσουν πίσω την κλεμμένη τους ζωή και αξιοπρέπεια. Οι αντισυστημικές φανφάρες των νεο-φασιστών στοχεύουν τους αδύναμους, τις μειονότητες, τα δικαιώματα, τον κοινωνικό-ταξικό αγώνα, καθετί που μπορεί να αποτελέσει εύκολο στόχο για τους αγανακτισμένους μικροαστούς στους οποίους απευθύνονται. Οι τράπεζες, οι πολυεθνικές, η κρατική εξουσία, οι στρατοί και ο πόλεμος μένουν στο απυρόβλητο καθώς η “παλικαριά” τους δεν μπορεί να φτάσει πάνω από τους απόκληρους του καπιταλιστικού κόσμου. Είναι σαφές σε ποιανών το πλευρό πολεμάνε, ποιον στοχεύουν οι κραυγές τους στα τηλεπαράθυρα καθώς και ποια καπιταλιστικά συμφέροντα τους θέλουν σε κυβερνητικές θέσεις.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

 

***

Στις 8 Γέναρη 2025, το κράτος προχωρά στην εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Καρδίτσας. Η αντι-αναρχική εκστρατεία του κράτους συνεχίζεται ταυτόχρονα με την προώθηση νεο-φασιστικών μορφωμάτων σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Παρά το μάταιο των κατασταλτικών επιχειρήσεων να αποτρέψουν τις εξεγέρσεις που έρχονται, οι επιθέσεις στο κίνημα και τους αγωνιστές θα συνεχιστούν. Δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο από τους εχθρούς της ελευθερίας. Δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο από τους εαυτούς μας, με όπλο μας την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την πανανθρώπινη ελευθερία, ισότητα, ειρήνη.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη.

 

ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, 

ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.

Αντιστεκόμενοι/ες στο καθεστώς που γεννά και θρέφει εξαθλίωση, φασισμό, πόλεμο και θάνατο, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη. Η συντρόφισσα και ο σύντροφος αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η δικαιοσύνη, αμείλικτη και εκδικητική απέναντι στους ταξικά καταπιεσμένους κι ακόμη περισσότερο απέναντι στους ένοπλους πολιτικούς εχθρούς του κράτους και του κεφαλαίου, τους αιχμαλωτίζει με βαρύτατες ποινές.

  Στις 10-1-2025 η αναρχική συντρόφισσα Πόλα Ρούπα θα βρεθεί εκ νέου μπροστά στο δικαστικό συμβούλιο Χαλκίδας ώστε να αποφασιστεί αν θα ξαναοδηγηθεί στη φυλακή ή θα απελευθερωθεί. Μετά την αποφυλάκιση της στις 17-11-2023, με περιοριστικούς όρους μέχρι το 2032, η έφεση του αντιεισαγγελλέα εφετών Χαλκίδας την έχει οδηγήσει για περισσότερο από ένα χρόνο σε ομηρία, παράλληλα με την οικονομική εξόντωση στην οποία έχει οδηγηθεί μαζί με την οικογένεια της από τις δυσθεώρητες ποινές.

Μετά από 16 χρόνια (μικτά) στη φυλακή για τη δράση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και με τη συμπλήρωση των 4/5 πραγματικής έκτισης της 20ετούς ποινής τον προηγούμενο μήνα, ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης θα περάσει το επόμενο χρονικό διάστημα από το δικαστικό συμβούλιο (στη Λαμία), καθώς κατέθεσε αίτηση αποφυλάκισης στις 25 Νοέμβρη 2024. Πρόκειται για την 7η υποβολή αιτήματος υφ’ όρον αποφυλάκισης, μετά από 6 συνεχόμενες απορριπτικές αποφάσεις. Στην περίπτωση νέας απόρριψης, ουσιαστικά τον εξωθούν σε αιχμαλωσία τουλάχιστον μέχρι και τον Μάρτη του 2027, με εκδικητική και καταχρηστική (ακόμη και με τους νόμους τους) έκτιση μέχρι και της τελευταίας ημέρας του συνόλου της ποινής. Κι αυτό παρότι έχει προ πολλού (από τον Γενάρη του 2022) συμπληρώσει τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις (καθεστώς εξαίρεσης).

ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Στο πλαίσιο της διεθνούς εβδομάδας δράσης για τα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Π.Ρούπα και Ν.Μαζιώτη ( 10 έως 16-1-2025 ) και των συγκεντρώσεων αλληλεγγύης στα δικαστήρια Χαλκίδας 10-1-2025 ώρα 12 π.μ. και Λαμίας στις 16-1-2025 ώρα 12 π.μ. , καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης :

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11-1-2025 , ώρα 18.30, πλατεία Δημάδη, Αγρίνιο. 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Κάποτε Αντάρτες, Πάντοτε Αντάρτες!

 Κάποτε Αντάρτες, Πάντοτε Αντάρτες! 

Ο Κώστας Σταμάτης είναι Πάντα Παρών 

μέσα στον Αγώνα του Ανθρώπου για Ελευθερία και Δικαιοσύνη,

μέσα στον Αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία. 

Αντάμωμα Μνήμης: Πέμπτη 2 Γενάρη 2025, Κατάληψη Apertus, 17:00. 

 

Είμαστε τσούρμο αναιμικό
σε μια φριχτή γαλέρα,
που πάνω της ο θάνατος
με πείνα αργά θερίζει.

Ποτέ διαυγή ορίζοντα
η αυγή δεν έχει δείξει,
στο βρόμικο κατάστρωμα
πάντα η φρουρά ουρλιάζει.

Τις μέρες μας τις κλέβουνε
σε βρομερά σανίδια,
κι είμαστε δούλοι ασθενικοί
δεμένοι με αλυσίδα.

Φεγγάρι πάνω απ τη θάλασσα
στον ουρανό τ αστέρια,
μα πάνω από τα φώτα μας
πένθιμο πέπλο πέφτει.

Αγέλες δούλων ξέσαρκων
κωπηλατούν βογγώντας,
την αλυσίδα σου αν δε σπας
πάνω στο κουπί πεθαίνεις!

Το λοιπόν, σκλάβε, που βογγάς,
κουπί θα τραβάς αιώνια;
Κάλλιο στο κύμα θάνατος
στη θάλασσα που αφρίζει.

Κουπί θα τραβάμε ίσαμε,
το πλοίο στα βράχια να πέσει.
Ψηλά τις μαυροκόκκινες,
στο σφύριγμα του ανέμου!

Κι αν είναι σάβανο άθλιο
το αφρισμένο κύμα,
πάνω απ τους μάρτυρες θα βγει
της αναρχίας ο ήλιος!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
Το κύμα ανεβαίνει, μουγγρίζει,
βροντές, αστραπές, κεραυνοί,
χτυπούν τη μοιραία γαλέρα!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
Παλέψτε σκληρά, με καρδιά,
δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

Δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά! 

 Belgrado Pedrini 1967

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Παρασκευή 6 Δεκέμβρη 2024, 18.00 , Πλατεία Δημάδη

 

 ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ
ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ, ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ.

Εισαγωγή

Σε προηγούμενο κείμενό μας, για την εξέγερση του πολυτεχνείου, αναφερθήκαμε τόσο στο πως ο φασισμός κατασκευάστηκε από την εξουσία για να χτυπήσει το σοσιαλιστικό πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης όσο και στο πως εκφράστηκε τον 20ο αιώνα η επικυριαρχία της διεθνούς ελίτ του πλούτου και της εξουσίας στη χώρα. Με σκοπό να καταδείξουμε το ρόλο των πλανητικών αφεντικών στην πραγματοποίηση πραξικοπημάτων, την εγκαθίδρυση καθεστώτων δορυφόρων και την πρόκληση πολεμικών συρράξεων -σε μια περίοδο όπου τα πολεμικά μέτωπα και οι συγκρούσεις στον πλανήτη εντείνονται, ενώ ταυτόχρονα στρώνεται ο δρόμος μιας νέας παγκόσμιας πολεμικής αναμέτρησης- το ντόπιο στοιχείο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης υποτιμήθηκε. Με αφορμή την εξέγερση του Δεκέμβρη θα προσπαθήσουμε να καταδείξουμε όσο το δυνατό πιο συνολικά την κοινωνική σύγκρουση μεταξύ του κόσμου της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της αξιοπρέπειας με τον κόσμο της απολυταρχίας, του σκοταδισμού, της ανισότητας και της απληστίας.

Ο επαναστατικός αγώνας αποτελεί μοχλό προόδου της ιστορίας και αναπόσπαστο στοιχείο των πανανθρώπινων αξιών που συνιστούν τον πολιτισμό· το απαύγασμα του ανθρώπινου πνεύματος και του ορθολογισμού. Το δίκιο του ισχυροτέρου – ο νόμος της ζούγκλας, η εξουσία και η επιβολή, είναι οι προεκτάσεις των ταπεινότερων ενστίκτων του ανθρώπου ενώ σε πολιτικό επίπεδο βλέπουμε το πόσο πραγματικά είναι πολιτισμένος ο κόσμος που ζούμε. Αυτή η πολύ πραγματική αντίθεση της ανθρωπότητας γεννά τον κοινωνικό – ταξικό πόλεμο, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις. Από τη μια, η παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία των εξουσιαστών που από τη φύση της έχει το στοιχείο του επεκτατισμού και από την άλλη οι διάσπαρτες κοινωνίες του κόσμου της συλλογικότητας, της ισότητας και της αλληλεγγύης που για αιώνες αιχμαλωτίζονται.

Η μεταπολιτευτική Ελλάδα

Στην Ελλάδα από την περίοδο της μεταπολίτευσης και ύστερα πραγματοποιήθηκαν, λόγω των αγώνων ενός δυνατού κοινωνικού – ταξικού κινήματος, κάποιες κοινωνικές και πολιτικές τομές από την απολυταρχία προς τον εκδημοκρατισμό. Παρά την αναγκαστική μεταβίβαση της εξουσίας από τη δικτατορία στη “δημοκρατία”, υπό το βάρος της όξυνσης της κοινωνικής αμφισβήτησης και της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973, επιβλήθηκαν κάποιες αστικές ελευθερίες οι οποίες μέχρι τότε δεν ήταν καθόλου αυτονόητες. Παρόλα αυτά, ο πυρήνας του φασιστικού παρακράτους, παρά τις εξαγγελίες για αποχουντοποίηση του κρατικού μηχανισμού, παρέμεινε άθικτος. Το νέο καθεστώς όμως έμαθε να κρατά τα προσχήματα.

Η εκκλησία -τρανός υποστηρικτής κάθε σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης, που κατάδιδε στην ασφάλεια αγωνιστές με πληροφορίες που συνέλεγε μέσω των εξομολογήσεων- όχι μόνο δε βρέθηκε προ των ευθυνών της για τη συνενοχή της στους διωγμούς, τις εξορίες, τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες και την ίδια τη νομιμοποίηση του καθεστώτος, αλλά βγήκε ενδυναμωμένη από την επταετία και αναπτέρωσε το χριστιανικό της γόητρο ως πνευματικός πατέρας του έθνους, περιθάλπτοντας παράλληλα τα ορφανά του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη. Μέχρι σήμερα αποτελεί βασικό πυλώνα του κράτους, μισθοδοτείται από τα κρατικά ταμεία, διαχειρίζεται μια τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία η οποία παραμένει αφορολόγητη, παρεμβαίνει απροκάλυπτα εκβιαστικά στη πολιτική ζωή της χώρας ενώ για να δικαιολογήσει αυτά και πολλά ακόμα προνόμια αλλά και για να μαντρώνει τον κόσμο, είναι ένας από τους ελάχιστους φορείς που πραγματοποιεί “φιλανθρωπικό” έργο με τις ευλογίες του κράτους.

Στις δυναμικές απεργίες και τις μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απάντησε με ακραία καταστολή. Στις 16 Νοέμβρη 1980, δολοφονούνται από την αστυνομία σε διαδήλωση, έξω από την αμερικανική πρεσβεία, οι αγωνιστές Σταματίνα Κανελλοπούλου και Ιάκωβος Κουμής. Το νεοσύστατο -αυτοαποκαλούμενο ”σοσιαλιστικό”- πυροτέχνημα του Πασόκ όμως, είχε θέσει σε εφαρμογή ένα πολύ αποδοτικότερο μέσο επιβολής της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης, την αφομοίωση. Αναδυόμενο μεταξύ αριστεράς – δεξιάς, κατόρθωσε να γίνει κυβέρνηση επικαλούμενο φανταστικούς “τρίτους δρόμους” στον κουρασμένο από τις διώξεις και τις συγκρούσεις λαό και υποσχόμενο “να πάρει το χωροφύλακα από δίπλα του”. Όταν εξελέγη βέβαια, τα ΜΑΤ της “αλλαγής” δολοφόνησαν πισώπλατα, με το όπλο του μπάτσου Αθανάσιου Μελίστα, τον 15χρονο μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, στα Εξάρχεια, στις 17 Νοέμβρη 1985. Αυτό που στην τελική κατάφερε, όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Β. Ραφαηλίδης, ήταν να πάρει την “κουτάλα” της ρεμούλας και της αρπαχτής από τους μισούς Έλληνες, που διαχρονικά παρασιτούσαν στην κοινωνία και να τη δώσει  σε περισσότερους. Ταυτόχρονα με τη διάλυση της οικονομίας και την εθνικιστική πολιτική που δικαιολογούσε τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, συνέτεινε στην ένταξη της χώρας στην Ο.Ν.Ε, με ναύλα τη διάλυση της εγχώριας παραγωγής σε όλους τους τομείς, τη μετατροπή της χώρας σε ξενοδοχείο της Ευρώπης και σε εργοτάξιο της καπιταλιστικής “πράσινης ανάπτυξης”.

Μέσα σε ένα κλίμα “Ολυμπιακής Ελλάδας”, με δάνεια, απάτες με το δημόσιο χρήμα σε όλα τα επίπεδα του κρατικού μηχανισμού, διαφθοράς, καπιταλιστικής ασυδοσίας και απαξίωσης κάθε κοινωνικού και εργατικού δικαιώματος, συντελείται μια άνευ προηγουμένου εξαχρείωση της κοινωνίας. Οι “αξίες” που προωθούνται από το κράτος και το κεφάλαιο είναι αυτές του ανταγωνισμού, του ατομικισμού, της πολυτέλειας, της κατανάλωσης, της χριστιανικής ηθικής, του ρατσισμού. Ο φόβος ενσταλάζεται ως μέσο εκπειθάρχησης, τα πάντα μετατρέπονται σε εμπόρευμα, ακόμα και η ανθρώπινη ζωή πουλιέται και αγοράζεται· ο δρόμος για τον κοινωνικό κανιβαλισμό στρώνεται μεθοδικά. Αυτοί που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στα κανάλια για τη βια (τυφλή, οπαδική, ανηλίκων κ.ο.κ) ας ανακαλέσουν στη μνήμη τους εκείνη την εποχή όπου μεταλλάχτηκε ο πυρήνας της ελλαδικής κοινωνίας για να βρουν τους ομοτράπεζούς τους στους ηθικούς αυτουργούς. Ας θυμηθούμε όλοι μαζί το τσούρμο, με ελληνικές σημαίες και βαμμένα πρόσωπα, στο Πεδίο του Άρεως, να πανηγυρίζουν σε ξέφρενους ρυθμούς, αγκαλιά με τους ματάδες και υπό τους ήχους εθνικών διασκεδαστών και διασκεδαστριών, για την “κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης” και ας φανταστούμε παράλληλα, το σαρδόνιο γέλιο των καθαρμάτων της Τρόικας - του Δ.Ν.Τ, της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ.

Η διαρκής εξέγερση στη μεταπολιτευτική Ελλάδα

Απέναντι στις φρούδες υποσχέσεις για εκδημοκρατισμό και στις σειρήνες της αφομοίωσης στην αστική νομιμότητα, ένα μεγάλο κομμάτι των αγωνιζόμενων ανθρώπων, οργανωμένο ήδη από την περίοδο της χούντας, επέλεξε να συνεχίσει τον αγώνα με όλα τα μέσα. Γνωρίζοντας ότι η ανθρώπινη χειραφέτηση δεν μπορεί να έρθει ποτέ μέσα από ένα καταπιεστικό μηχανισμό, όπως είναι το κράτος, κράτησαν ψηλά τη σημαία της κοινωνικής επανάστασης, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Στην κεντρική πολιτική σκηνή, την εργασία, τη γειτονιά, σε στέκια νεολαίας και καταλήψεις, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στον πολιτισμό. Με αντάρτικες ενέργειες και απεργίες, με διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία, με καταλήψεις δημοσίων κτηρίων και παραγωγή λόγου και αντιπληροφόρησης για όλα τα κοινωνικά ζητήματα, με άνοιγμα μετώπων αγώνα σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της φύσης, την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, τον πόλεμο με το φασιστικό παρακράτος, τον εθνικισμό και κάθε μορφή εξαθλίωσης και εξουσίας· έδωσαν μορφή και υλική υπόσταση στο σύγχρονο επαναστατικό κίνημα.

Οι αναρχικοί/ες, οι οποίοι/ες χωρίς να το θέλουν και ουδέποτε το επιδίωξαν, αποτελούν εκ των πραγμάτων την πρωτοπορία του επαναστατικού κινήματος, μπόλιασαν τις αγωνιστικές παρακαταθήκες των κοινωνικών και ταξικών αγώνων όλου του περασμένου αιώνα, σε ηθικό – αξιακό, πρακτικό – οργανωτικό, πολιτικό και συντροφικό επίπεδο με πλατιά κομμάτια της κοινωνίας και ταυτόχρονα κατάφεραν να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη και συνεχή την ιστορία της Επαναστικής Υπόθεσης. Όλα αυτά συντέλεσαν στην έκρηξη της μεγαλύτερης εξέγερσης στη μεταπολεμική ιστορία, με σκληρές οδομαχίες και σαμποτάζ σε κρατικούς καπιταλιστικούς στόχους, σε κάθε πόλη της χώρας, το Δεκέμβρη του 2008.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη

Στις 6 Δεκέμβρη 2008, οι ειδικοί φρουροί Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης, διερχόμενοι με περιπολικό από σημείο των Εξαρχείων όπου συχνάζει νεολαία, δέχονται ένα πλαστικό μπουκάλι νερό και μερικές βρισιές· η απάντησή τους..; αφού στάθμευσαν λίγο παρακάτω το περιπολικό, επέστρεψαν στο σημείο, όπου ο Κορκονέας εκτελεί με μία σφαίρα στην καρδιά τον 16χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Οι μπάτσοι μιλούν για πυροβολισμό στον αέρα και εξοστρακισμό της σφαίρας, η πολιτική ηγεσία για μεμονωμένο περιστατικό. Λίγες μέρες πριν είχαν προηγηθεί, οι δηλώσεις του υπουργού δημοσίας τάξης Β. Πολύδωρα, περί παιχνιδιών με τη φωτιά όσων αντιστέκονται στην αστυνομία, επειδή η αστυνομία κουβαλάει όπλα.

Η πολιτική ανάληψη ευθύνης μαρτυρά μια προμελετημένη κρατική εκτέλεση, τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα, άσχετα αν οι κάθε λογής Κούγιες ωρύονταν περί του αντιθέτου στα τηλεπαράθυρα. Η πολιτική απόφαση ήταν σαφής: μηδενική ανοχή σε οποιονδήποτε αντιστέκεται στην κρατική κυριαρχία. Η σημειολογία του χώρου που πραγματοποιήθηκε η εκτέλεση και το νεαρό της ηλικίας του δολοφονημένου παιδιού, καταδεικνύουν τόσο τον πολιτικό χώρο που θα αποτελέσει πρωτεύοντα στόχο της καταστολής εν όψει τις επερχόμενης “οικονομικής κρίσης”, όσο και το ότι κυριολεκτικά ο καθένας μπορεί να βρεθεί νεκρός απο κρατικές σφαίρες.

Το τρομοκρατικό μήνυμα δεν πέρασε, εκείνη τη φορά, αντίθετα αποτέλεσε την αφορμή για τη μεγαλειώδη έκφραση των συναισθημάτων μεγάλης μερίδας των καταπιεσμένων μέσα από μια μαζικότατη εξέγερση σε όλη τη χώρα· επικίνδυνη στο σημείο να αναγκάσει την κυβέρνηση να απειλεί να κατεβάσει το στρατό στους δρόμους. Για πάνω από ένα μήνα το ποτάμι των εξεγερμένων, που υιοθέτησαν τα συνθήματα και τις πρακτικές των αναρχικών -εκδηλώνοντας έτσι και τη δυναμική των επαναστατικών ιδεών στην κοινωνία και κυρίως στη νεολαία- τσαλαπάτησαν με τις φωτιές σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους την πλαστή εικόνα συναίνεσης στην αστική δημοκρατία.

Σήμερα, στη μνημονιακή εποχή βιώνουμε ένα καθεστώς αυταρχισμού και καταστολής. Η “ουρά” που άφησαν, τόσο η καταστολή των αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων από τη στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, όσο και η στρατιωτικού τύπου απαγορεύσεις με αφορμή τον κορωνοϊό, η καταστροφική πίστη σε εξουσιαστικά σχήματα (Σύριζα) που έσπειραν την απογοήτευση στο λαό και κυρίως η νέα ανθρωπιστική κρίση που έρχεται ως απότοκο της σμπαραλιασμένης οικονομίας και της αλυσοδεμένης αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας, στρώνουν το δρόμο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος που εγκαινιάστηκε με τον όρο “κράτος έκτακτης ανάγκης”. Ο συντελούμενος εκφασισμός ενός κομματιού της κοινωνίας προωθείται από τον εκφασισμό του κράτους, που δολοφονεί εν ψυχρώ μειονοτικούς πολίτες για να θεμελιώσει το δόγμα της νέας εποχής τύπου “Ελλάς – Ελλήνων – Νοικοκυραίων”, ως ασπίδα στις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις που έρχονται.

Εν κατακλείδι

Η εξέγερση του Δεκέμβρη, ανάμεσα στα άλλα, αποτέλεσε την απόκτηση συμπυκνωμένης εμπειρίας για το κίνημα. Είδαμε πως η μακρόχρονη δουλεία μυρμηγκιού, με υπομονή και αφοσίωση, που είναι απαραίτητη για την εξάπλωση των ιδεών και την οργάνωση των “υποκειμενικών συνθηκών”, μπορεί να προκαλέσει ένα χείμαρρο γεγονότων σε συνδυασμό με τις “αντικειμενικές συνθήκες”. Με άλλα λόγια χρειάζεται πολλή δουλειά για να κρατήσουμε τη σπίθα αναμμένη αλλά μία σπίθα είναι εν δυνάμει μία πυρκαγιά. Είδαμε την κοινωνική δυναμική των επαναστατικών ιδεών και τη νομιμοποίηση της κοινωνικής αντιβίας από μεγάλο κομμάτι του λαού. Είδαμε ακόμα και πόσο πρέπει να ανεβεί ο πήχης των υποκειμενικών συνθηκών για το επόμενο άλμα στην επαναστατική κατεύθυνση.

Με πυξίδα την ιστορική πείρα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων ανοιγουμε το δρόμο για την κοινωνική επανάσταση, μέσα από την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη!

16 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ.

ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΟ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ, ΘΑ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΙΣΟΤΗΤΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Παρασκευή 6 Δεκέμβρη 2024, 18.00 , Πλατεία Δημάδη

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους διωκόμενους υπερασπιστές τους

 

23 ΝΟΕΜΒΡΗ 2024: ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ LIBERTATIA ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΓΩΝΑ

Τσακίζω τις λιανές ελιές και συλλογίζομαι

όσά ΄τανε να γίνουν κι απομείναν

σύννεφα, όπου δεν ρίξαν τη βροχή

παρά τα σκόρπισεν ενάντιος άνεμος.

Θα τις γλυκάνω με το βρυσικό νερό

με τ΄άλλαγμα η πικράδα τους θα φύγει

μάραθο και λεμόνι θα τους βάλλω να ευωδιάσουνε

Μα η πίκρα η δικιά μου πως γλυκαίνει;

Ωσάν την πράσινην ελιά να με τσακίζανε

δεν θα ΄φευγα με τους προσκυνημένους

Βικτώρια Θεοδώρου

Στις 28-8-2024 η συμμορία της ΕΛΑΣ εισέβαλε για τέταρτη φορά στην κατάληψη Libertatia στη Θεσσαλονίκη. Στις 24-9 με τη συμβολή δεκάδων συντρόφων, συντροφισσών και αλληλέγγυου κόσμου έγινε ανακατάληψη, κάτι που προκάλεσε την άμεση αντίδραση της ΕΛΑΣ η οποία μπροστά στην αυταπάρνηση των καταληψιών και του αλληλέγγυου κόσμου υποχώρησε, για να επιστρέψει υπεράριθμη στις 5 το επόμενο πρωί, προχωρόντας εκ νέου στην εκκένωση της κατάληψης.Το ιστορικό των επιθέσεων στην κατάληψη Libertatia αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα σύμπραξης κράτους και φασιστοειδών. Οι παρακρατικοί επιτέθηκαν στην κατάληψη το Γενάρη του 2018 κι έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί 5 κατασταλτικές επιχειρήσεις της αστυνομίας ενάντια στον αγώνα της ανοικοδόμησης με συνολικά 30 συλλήψεις. Την Τετάρτη 27-11-2024 στις 09.00 εκδικάζεται η υπόθεση της τρίτης κατά σειρά εισβολής της αστυνομίας ενάντια στον αγώνα της ανοικοδόμησης τον Αύγουστο του 2020, που είχε σαν αποτέλεσμα 12 συλλήψεις για το αδίκημα της παράνομης επέμβασης σε διατηρητέο κτίριο και της αντίστασης κατά της αρχής.

Στις 19-7-2024, στο πλαίσιο πανελλαδικής ημέρας υπεράσπισης των καταλήψεων και των κοινοτήτων αγώνα, είχε καλεστεί στην πλατεία Βικτωρίας πορεία αλληλεγγύης από διάφορες καταλήψεις, στέκια και συλλογικότητες της Αθήνας. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν πάνω από 300 άτομα, τα οποία συγκεντρώθηκαν στην πλ. Βικτωρίας με σκοπό την πραγματοποίηση της πορείας. Ο σχεδιασμός του κρατικού μηχανισμού μέσω μεγάλου πλήθους αστυνομικών δυνάμεων δεν ήταν άλλος από την καταστολή. Ενώ η πορεία με παλμό και συνθήματα είχε καταφέρει να προχωρήσει κάποιες εκατοντάδες μέτρα, σπάζοντας στη πράξη το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας που προσπαθούσαν να επιβάλλουν οι μπάτσοι και ενώ η κεφαλή της είχε στρίψει στην οδό Δεριγνύ, οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στην πορεία κατ’ επανάληψη με εμφανή σκοπό τη διάλυσή της και συλλήψεις στο σωρό.. Το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης ήταν 32 συλλήψεις, οι οποίες οδήγησαν σε πενταήμερη κράτηση μέσω παράτασης με εφαρμογή του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, χρησιμοποιώντας το σύνολο των κατηγοριών που συνηθίζουν να κατασκευάζουν και να απαγγέλουν σε τέτοιες περιπτώσεις (απείθεια, οπλοκατοχή/οπλοχρησία, βία κατά υπαλλήλων, απόπειρα σωματικής βλάβης, φθορά ξένης ιδιοκτησίας κ.α.). Στις 7-11-2024 ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει η δίκη των 32 συλληφθέντων.

Στις 16-3-2024, κατά τη διάρκεια δράσεων επανοικειοποίησης της ΣΘΕ από τον Σ.Φ. Φυσικού, η αστυνομία εισέβαλε στο ΑΠΘ. Απέκλεισε τις παρακείμενες εισόδους και εκκένωσε την ΣΘΕ, η οποία τελούσε υπό κατάληψη από τους Συλλόγους Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού, Γεωλογίας και Βιολογικού, συλλαμβάνοντας 49 άτομα, φοιτητές/ριες και αλληλέγγυο κόσμο. Στις 26 Νοεμβρίου 2024 θα πραγματοποιηθεί η δίκη των 49 συλληφθέντων της ΣΘΕ, από την εκκένωση της κατάληψης. Το κράτος έχει πάρει την πολιτική επιλογή να δικάσει τους 49 για δίμηνη κατάληψη κατά συναυτουργία, επιχειρώντας έτσι να ανεβάσει στο εδώλιο ένα πανελλαδικό φοιτητικό κίνημα αφορμώμενο από τον νόμο Πιερρακάκη, ο οποίος προέβλεπε την ίδρυση ιδιωτικών/μη κρατικών πανεπιστημίων.

Στις 11-1-2020, μετά την ανακατάληψη της Παναιτωλίου και της Ματρόζου στην Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου, τα ΜΑΤ αφού επιτέθηκαν στον αλληλέγγυο συγκεντρωμένο κόσμο πετώντας δακρυγόνα και χτυπώντας, επιχείρησαν με τροχό στη Ματρόζου 45, μια κίνηση που απαντήθηκε με ρίψη αντικειμένων, μπογιές και πυροσβεστήρες, αναγκάζοντας τους εισβολείς να επιχειρήσουν από την πίσω πόρτα. Μετά από ώρες συγκρούσεων τόσο στη Ματρόζου όσο και στην Παναιτωλίου, οι καταλήψεις εκκενώθηκαν και οι μπάτσοι βασάνισαν εκδικητικά καταληψίες και αλληλέγγυους/ες. Στις 22-10-2024 ξεκίνησε η πολιτική δίκη με κατήγορους 7 μπάτσους και με την ακροδεξιά δικηγόρο Εβίτα Βαρελά-υποψήφια βουλεύτρια της ΝΔ να είναι μεταξύ των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής. Το δικαστήριο ολοκληρώθηκε στις 29-10-2024 κρίνοντας τους συλληφθέντες συντρόφους πρωτόδικα ένοχους με συνολική ποινή 77 μηνών η οποία έχει ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι το εφετείο. Σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας υπήρχε πλήθος αλληλέγγυου κόσμου.

Στις 22-11-2022 με πρόφαση μια σκευωρία που στήθηκε κατά του συντρόφου Κώστα Δημαλέξη, η οποία τον οδήγησε για ένα χρόνο στη φυλακή μέχρι την αθώωση κι απελευθέρωση του, η Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών χτυπήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής. Τα ένστολα καθάρματα συνέλαβαν με βιαιότητα 79 άτομα που όλοι μαζί αντιστάθηκαν με αξιοπρέπεια στο κρατικό πογκρόμ. Στις 24-10-2024 στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων ξεκίνησε η δίκη της μαχητικής αυτής υπεράσπισης με έντονη τη συνεχή προσπάθεια καταστολής των πολιτικών θέσεων των μαρτύρων υπεράσπισης.

Στις 10-9-2024, η Κατάληψη Παπουτσάδικο στο Χαϊδάρι εκκενώθηκε από τους μπάτσους που ενήργησαν με βάση τις επιδιώξεις των επιχειρηματιών Λολοσίδη, ιδιοκτητών του κτηρίου. Από τις 5.00 τα ξημερώματα, πλήθος αστυνομικών δυνάμεων (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ασφαλίτες και μια κλούβα) ήταν συγκεντρωμένες έξω από την κατάληψη μαζί με ιδιοκτήτριες του κτηρίου οπότε και εισέβαλαν στο χώρο σπάζοντας και σφραγίζοντας την πόρτα.

Στις 23-9-2024, η τεχνική υπηρεσία εισβάλλει στον χώρο της κατάληψης Ya Basta στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τον αδειάζει και σφραγίζει την είσοδό του. Η εκκένωση αυτή έγινε λίγες μόνο μέρες μετά το τελεσίγραφο από την πρύτανη Άννα Μπατιστάτου. Να σημειωθεί ότι ο μπαμπούλας της πρυτανείας ενεργοποιήθηκε μετά από περιστατικό σε φοιτητική εστία των Ιωαννίνων όπου μέλη της Ο.Κ.Δ.Ε Ιωαννίνων παρενεβησαν σε απόπειρα καταλήψης άδειου δωματίου από φοιτήτρια συντρόφισσα προσπαθώντας να αποτρέψουν την δράση.

Την Παρασκευή 27 / 9 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική εκδήλωση στο χώρο του Διαρκούς Αγώνα. Αφού η εκδήλωση τελείωσε και ενόσω ο χώρος ήταν ανοιχτός, οι παρευρισκόμενοι/ες δέχτηκαν αναίτια και απρόκλητη επίθεση από την κατασταλτική ομάδα ΔΡΑΣΗ που παραμόνευε σε κοντινό σημείο από το χώρο, κάνοντας μάλιστα ελέγχους σε κόσμο που αποχωρούσε από την εκδήλωση. Αποτέλεσμα αυτής της σφοδρής επίθεσης ήταν και η προσαγωγή και σύλληψη μέλους της ομάδας Αδράστεια.

Περίπου τρεις μήνες νωρίτερα, μετά την επανακατάληψη του αναρχικού στεκιού Utopia AD στις 21-6, το πρωί της Τετάρτης 26-6-2024 με εντολή του πρύτανη Δ.Π.Θ Φώτη Μαρή, κάθε λογής μπάτσος της Κομοτηνής (Ο.Π.Κ.Ε, ΔΙ.ΑΣ, Μ.Α.Τ, Ασφάλεια) ύστερα από καταγγελία του φύλακα, συμμετέχει σε μια χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση σύλληψης συντρόφου επειδή έπραξε το αυτονόητο. Δηλαδή να παραβρίσκεται στο στέκι. Η ποινή που του αποδόθηκε για διατάραξη της λειτουργίας υπηρεσίας είναι ένας χρόνος φυλάκιση χωρίς αναστολή, δέκα ευρώ για κάθε ημέρα και τα έξοδα της δίκης.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους.

Από την Κομοτηνή και την πέμπτη ανακατάληψη του Utopia A.D. μέχρι την Κρήτη και τη μαχητική υπεράσπιση της κατάληψης Ευαγγελισμού,  

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ - ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Συγκέντρωση: 17 Νοέμβρη 2024

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 – ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ,
                                   17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2024 – ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Μελετώντας ιστορικά το φασιστικό φαινόμενο παρατηρούμε ότι είναι σαρξ εκ της σαρκός του Κράτους και του Κεφαλαίου. Ένα μεταλλαγμένο κατασκεύασμα που φτιάχτηκε για να αναχαιτίσει τη διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (1864) και το σοσιαλιστικό πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης. Ο εθνικός σοσιαλισμός του Μουσολίνι στην πορεία του προς τη Ρώμη (1922) είχε στο πλευρό του όχι μόνο το βασιλιά της Ιταλίας και το Βατικανό αλλά και τις οικογένειες της βαριάς βιομηχανίας της βόρειας Ιταλίας. Απέναντι στη διεθνή κοινωνική επανάσταση και το σοσιαλισμό της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αδελφοσύνης των λαών και της ελευθερίας οι εξουσιαστές προέταξαν ένα ιδεολογικό ανδρείκελο για να αφοπλίσουν το σοσιαλιστικό πρόταγμα μέσω του εθνικισμού και των πολέμων όπου οι λαοί αντί να ενώνονται ενάντιά τους να σκοτώνονται μεταξύ τους σε μαζική κλίμακα.

Η παγκόσμια εξάπλωση των ιδεών του επαναστατικού σοσιαλισμού παράλληλα με το κατ’ ευφημισμό “σοσιαλιστικό” καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης σκλήρυνε την επίθεση των κεφαλαιοκρατών στους λαούς, που με πραξικοπήματα, εμφυλίους πολέμους και εγκαθίδρυση φασιστικών καθεστώτων επιχειρούσαν να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στον πλανήτη και να προωθήσουν τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. (Σήμερα υιοθετούν την ίδια ακριβώς τακτική, μόνο που προωθούν τη δημιουργία αστικοδημοκρατικών καθεστώτων καθώς η υπάρχουσα μορφή δημοκρατίας προσφέρεται τόσο για την καθολική κηδεμονία στους λαούς όσο και για ένα πλαστό ιδεολογικό πλαίσιο ηθικής ηγεμονίας σε επίπεδο προπαγάνδας).

Μέσα στη δίνη του κοινωνικού – ταξικού πολέμου βρέθηκε και ο ελλαδικός λαός με κομβικό σημείο όλη τη δεκαετία του ‘40. Την ώρα που την Ευρώπη κατέκαιγε ο β’ παγκόσμιος πόλεμος, οι λεγόμενοι Σύμμαχοι από τη μία πολεμούσαν τις Δυνάμεις του Άξονα του γερμανικού εθνικού σοσιαλισμού του ολοκαυτώματος, του ρατσισμού, του κοινωνικού δαρβινισμού και της αρχής του ενός, και από την άλλη έστρωναν το δρόμο για τη μεταπολεμική τους κυριαρχία στους λαούς. Εδώ βρίσκουμε το νήμα της επιβολής της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Ήταν τη χρονιά 1942-43 στο Κάιρο, όπου με αφορμή μια στάση δημοκρατικών στρατιωτικών στα "εξόριστα" ελληνικά στρατεύματα Μέσης Ανατολής, οι Άγγλοι προβαίνουν σε μια μαζική εκκαθάριση των δημοκρατικών αξιωματικών και στην ίδρυση της μυστικής οργάνωσης εντός του στρατού του Ιερού Δεσμού Ελλήνων Αξιωματικών (ΙΔΕΑ). Ο ΙΔΕΑ αποτελούνταν από μοναρχοφασίστες σε όλες τις στρατιωτικές βαθμίδες και είχε ως σκοπό την επαναφορά του βασιλιά μετά τον πόλεμο και ενός φιλοβρετανικού καθεστώτος παράλληλα με την εξόντωση δημοκρατών και κομμουνιστών εντός του στρατεύματος.

Το σχέδιο ευοδώθηκε, ο ΙΔΕΑ όμως άρχισε να αναπτύσσεται αυτόνομα εντός του ελληνικού στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, όλοι στην κυβέρνηση και το παλάτι γνώριζαν και συγκάλυπταν τη δράση του απέναντι στον εχθρό λαό, καθώς εξυπηρετούσε τα κατασταλτικά τους σχέδια. Αργότερα, το 1963 με αφορμή τη δολοφονία Λαμπράκη από παρακρατικούς φασίστες, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, των εκλογών της βίας και νοθείας του 1961, για να αποποιηθεί τις δικές του τεράστιες ευθύνες, αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ύπαρξη του φασιστικού παρακράτους. Το υποκριτικό του ερώτημα “ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο” ταλανίζει ακόμα και σήμερα τη χώρα καθώς είναι ευρέως γνωστό ότι το φασιστικό παρακράτος συνεχίζει να διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το κράτος σε όλες του τις βαθμίδες: κόμματα, στρατό, αστυνομία, δικαιοσύνη, δημόσιες υπηρεσίες, ΜΜΕ, αλλά και σημαντικές προσβάσεις στη μεγαλο-αστική τάξη.

Η Ένωση Κέντρου του αντεπαναστάτη Γ. Παπανδρέου, που υπήρξε συνένοχος στη σφαγή του κομμουνιστικού κινήματος και άλλων επαναστατών μέσα και έξω από το ΕΑΜ από τους Αμερικανούς και τους μοναρχοφασίστες γερμανοτσολιάδες, που βρέθηκαν στον έλεγχο του κράτους μετά τον πόλεμο, ανέλαβε την κυβέρνηση μετά το πολιτικό χάος που επέφερε η κυβέρνηση της ΕΡΕ. Στην προσπάθεια να αποκαθαρθεί από τα εγκλήματα του παρελθόντος ο Παπανδρέου προσπάθησε να μετέλθει κάποια βενιζελικά δημοκρατικοφανή προσχήματα περί διάκρισης των εξουσιών μεταξύ του βασιλιά και της κυβέρνησης, δημοκρατικού πατριωτισμού και σύγχρονου αστικού κράτους δικαίου. Αυτή του η στάση τον έφερε σε σύγκρουση με το παλάτι και τους Αμερικανούς που δεν ήταν διατεθειμένοι να επιτρέψουν έστω και τα ελάχιστα ψήγματα ανεξαρτησίας και ελευθερίας για το λαό.

Ο καπιταλισμός είχε τις γεωπολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις του στην Ανατολική Μεσόγειο. Η καπιταλιστική “ανάπτυξη” συναντούσε σημαντικά αναχώματα στη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου από τις κρατικές παρεμβάσεις, τους τελωνειακούς δασμούς και τη φορολογία. Η κυβέρνηση αρνούνταν να συμβιβαστεί και η CIA ανέλαβε να αξιοποιήσει τον ΙΔΕΑ για να πετύχει τους σκοπούς των ΗΠΑ στην περιοχή. Η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών ανέλαβε να “εκσυγχρονίσει” το ελληνικό κράτος με γοργούς καπιταλιστικούς ρυθμούς, φοροαπαλλαγές στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και τη βιομηχανία, λεηλασία του κοινωνικού πλούτου ταυτόχρονα με τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα (βλ. “Λαμόγια στο χακί”, Δ. Ελευθεράτος) και τη διαφθορά – συνώνυμα της καπιταλιστικής “ανάπτυξης”.

Η δικτατορία διευκόλυνε τα μέγιστα στην πλήρη παράδοση του κρατικού μηχανισμού και του λαού στα πλανητικά αφεντικά. Οι εξεγερμένες και οι εξεγερμένοι της εποχής γνώρισαν διευρυμένες κατασταλτικές μεθόδους μέσω βασανιστηρίων και δολοφονιών, στους δρόμους, στην εξορία, στα κρατητήρια των ΕΑΤ-ΕΣΑ και στα αστυνομικά τμήματα σε όλη την επικράτεια καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας. Αποκορύφωμα της καταστολής ήταν η βίαιη είσοδος των στρατιωτικών δυνάμεων στο χώρο του Πολυτεχνείου τα ξημερώματα της 17ης Νοέμβρη 1973. Εκείνη τη στιγμή το φασιστικό καθεστώς έτρεμε εκ θεμελίων από τη λαϊκή αντίσταση και τις μαζικές κινητοποιήσεις, με ορόσημο την κατάληψη του πολυτεχνείου και τον ηρωικό αγώνα φοιτητών, εργατών και νεολαίας. Το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια μπροστά στις εξελίξεις. Παρέδωσε τη σκυτάλη της εξουσίας από τη χούντα στη δημοκρατία του Καραμανλή για να κατευνάσει τις μαζικές αναταραχές, νομιμοποίησε ένα πετσοκομμένο ιδεολογικά και πολιτικά ΚΚΕ για να οριοθετηθεί ο πολιτικός αχταρμάς του χώρου του κέντρου που για 20 χρόνια θα αναλάβει το επιπλέον ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και τον εκφασισμό της κοινωνίας. Κοινωνικές και εργατικές κατακτήσεις εκμηδενίζονται, καταστολή, τρομονόμοι, λογοκρισία και έλεγχος του τύπου κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα, παρακρατικοί φασίστες κάνουν ξανά την εμφάνισή τους και ο δρόμος για ένα νέο αιματοκύλισμα του πλανήτη ανοίγεται μπρος στις ενδοεξουσιαστικές κόντρες για αναδιανομή του κλεμμένου κοινωνικού πλούτου. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη οι λαοί ή θα γίνουν ξανά το κρέας για τα κανόνια τους ή θα ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στους δολοφόνους της κεφαλαιοκρατίας μέσα από την αυτοοργάνωση του αγώνα για την καθολική ανατροπή.

Σήμερα, 51 χρόνια μετά, όσο και αν η κυριαρχία τους φαντάζει άτρωτη, ο κοινωνικός πόλεμος για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη συνεχίζει να μαίνεται στις στιγμές της επαναστατικής όξυνσης και ύφεσης του χωροχρόνου, στις πράξεις αντίστασης στο νεοφασισμό με δημοκρατικό προσωπείο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Από την Τσιάπας του Μεξικού μέχρι τη Ροτζάβα, από τα οδοφράγματα των δυτικών μητροπόλεων μέχρι την Παλαιστίνη, από τις εξεγέρσεις στην Αφρική και την Ασία μέχρι τις αναρχικές κολεκτίβες στην καρδιά της Ρωσίας, από τις αντιστάσεις των Κινέζων αντικαθεστωτικών μέχρι τις μάχες με τους παρακρατικούς και τις δυνάμεις καταστολής στον Ελλαδικό χώρο, το φάντασμα του επαναστατικού σοσιαλισμού πλανιέται πάνω από τον πλανήτη. Η επιβίωσή μας και μόνο καταδεικνύει την ήττα τους, οι πενιχρές μας δυνάμεις αποτελούν τους μεγαλύτερους φόβους τους, καθώς είναι σε θέση να γνωρίζουν καλά πως στο γύρισμα των κύκλων της ιστορίας αρκεί μια σπίθα για να καταστρέψει τον χάρτινο πύργο του ολοκληρωτισμού. Η ανθρωπότητα ανέκαθεν χρειάστηκε αιώνες για να απαλλαχτεί από τις διάφορες αυτοκρατορίες που την καταδυνάστευαν· ας κάνουμε το παν να είμαστε δυνατοί στο επόμενο ραντεβού με την ιστορία.

 

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ 

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Πανό αλληλεγγύης, ενόψει της δίκης των 32 συλληφθέντων από τις 19-7-2024.

 

Με αφορμή την επικείμενη δίκη των 32 συλληφθέντων από την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων στις 19-7-2024, αναρτήσαμε πανό στο Αγρίνιο, στην περιοχή του Αγίου Δημητρίου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 32 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΣΤΙΣ 19-7-2024

Δίκη 7-11-2024, δικαστήρια Ευελπίδων. 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ / Τρίτη 12 – 11 – 2024, 9:00πμ / Δικαστήρια Μεσολογγίου

 

ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΣΤΟΝ 17ΧΡΟΝΟ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Το μεσημέρι της Πέμπτης 7-11-2024 συνελήφθη στην περιοχή του Μεσολογγίου 17χρονος σύντροφος με κατηγορίες για εμπρησμό αστυνομικού οχήματος έξω από την αστυνομική διεύθυνση Αιτωλίας, ο οποίος πραγματοποιήθηκε ένα μήνα πριν.

Η τοπική αστυνομία εκμεταλλευόμενη την τρομοϋστερία των ημερών, την οποία διασπείρουν στην κοινωνία Κράτος / μπάτσοι, δικαστές και Μ.Μ.Ε επιχειρεί να κατασκευάσει ενόχους.

Ο σύντροφος στοχοποιημένος από τις αρχές για την κοινωνική και πολιτική του δράση απειλείται με προφυλάκιση χωρίς στοιχεία. Αυτά που ενοχλούν τις διωκτικές αρχές είναι ακριβώς αυτά που βρέθηκαν στο σπίτι του. Αφίσες, τρικάκια, πανό, αυτοκόλλητα και πινέλα βρίσκονται στο κωμικοτραγικό κατηγορητήριο, με το οποίο η βιομηχανία διώξεων προσπαθεί να καταστείλει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Οι γνωστοί ρουφιάνοι δημοσιογράφοι με μπροστάρηδες τους λακέδες της εφημερίδας ¨ΑΙΧΜΗ¨ για μια ακόμα φορά έπιασαν πάτο με το λιβελογράφημα περί εργαστηρίου μολότωφ στο σπίτι του 17χρονου απουσία του παραμικρού πειστηρίου! Δεν ανησυχούμε γι΄αυτούς. Έχει και πιο κάτω. Τα αθηναϊκά ΜΜΕ δεν άργησαν να χώσουν τη μύτη τους στην υπόθεση διευρύνοντας την κανιβαλιστική επιχείρηση διαπόμπευσης.

Ο σύντροφος όμως δεν είναι μόνος του.
 

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
 

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Δικαστήρια Μεσολογγίου / Τρίτη 12 – 11 – 2024, 9:00πμ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ-ΕΣ