ΤΕΜΠΗ-ΠΥΛΟΣ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ KAMIA ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
14/6/2023: Στα ανοικτά των ακτών της Πύλου, το ελληνικό Λιμενικό οδήγησε σε ναυάγιο το αλιευτικό σκάφος «Adriana», με συνέπεια πάνω από 600 νεκρούς και αγνοούμενους μετανάστες (επίσημα 82 νεκροί και 550 αγνοούμενοι), προερχόμενοι από χώρες της Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Αφρικής και αλλού. Στη συνέχεια, το ελληνικό κράτος προχώρησε στη δίωξη και την προφυλάκιση, χωρίς στοιχεία και με πλαστές καταθέσεις, εννέα από τους διασωθέντες μετανάστες, κατηγορώντας τους ως «διακινητές» μεταναστών.
Η φιγούρα του «διακινητή» και οι εκατοντάδες διώξεις μεταναστ(ρι)ών για παράνομη διακίνηση είναι μιντιακά εργαλεία που χρησιμοποιούνται πλέον κατά κόρον, προκειμένου να δικαιολογηθούν με θρασύτητα οι κρατικές επιθέσεις και οι επαναπροωθήσεις μεταναστών. (Οι εννέα διωκόμενοι μετανάστες, έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο εγκλεισμού σε διάφορες φυλακές της χώρας, αφέθηκαν τυπικά ελεύθεροι από το Τριμελές Εφετείο Καλαμάτας, αφού αυτό δήλωσε αναρμόδιο να κρίνει την υπόθεση.)
Δύο χρόνια μετά το ναυάγιο, το κράτος — όπως έπραξε και στην περίπτωση της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη — προσπαθεί να συγκαλύψει τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου: δηλαδή, την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης-Φρούριο, με τα κέντρα κράτησης, τους στρατούς, τη Frontex, τις αποτροπές, τις επαναπροωθήσεις-pushbacks, τη βία. Μια πολιτική που αναπαράγει τον φόβο, τον αποκλεισμό και τις ανισότητες, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα — είτε μέσω της πολεμικής βιομηχανίας και των εξοπλισμών για τη φύλαξη των συνόρων, είτε μέσω της «ανθρωπιστικής» διαχείρισης από ΜΚΟ και άλλους φορείς, που συχνά λειτουργούν ως προέκταση της κρατικής πολιτικής καταστολής, μεταμφιεσμένης σε φιλανθρωπία.
Και ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη ποινική δίωξη για κακουργήματα εναντίον 17 μελών του Λιμενικού — μεταξύ των οποίων και ανώτεροι αξιωματικοί — για το ναυάγιο, με βαριές κατηγορίες (πρόκληση ναυαγίου με πολύνεκρο αποτέλεσμα, επικίνδυνες παρεμβάσεις στη ναυσιπλοΐα και παράλειψη διάσωσης κ.ά.), το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, μέσω του υπουργού Μάκη Βορίδη, διαμηνύει πως «η αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων και η ενεργητική αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης είναι μια μάχη που δίνει το Λιμενικό κάθε μέρα», κάνοντας ξεκάθαρο πως η κανονικοποιημένη και πολύμορφη βία κατά των μεταναστών θα κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του νέου ευρωπαϊκού κανονισμού για τη μετανάστευση, που πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή το 2026.
Το ναυάγιο της Πύλου είναι ένα από τα εκατοντάδες παρόμοια εγκλήματα κατά μήκος των συνόρων της Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια, στα οποία εκατοντάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Μόνο το 2024, πάνω από 2.200 είναι οι νεκροί και οι αγνοούμενοι στη Μεσόγειο, ενώ ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης έχει καταγράψει 30.000 θανάτους και αγνοούμενους στη Μεσόγειο την τελευταία δεκαετία.
Από την υποβάθμιση, την εξαθλίωση, την περιθωριοποίηση και την εκμετάλλευσή τους, έως την εξόντωση όσων «περισσεύουν», το ελληνικό κράτος — όπως και κάθε κράτος — εφαρμόζει μια κατασταλτική στρατηγική απέναντι στους/στις μετανάστες/-τριες που παραμένει σταθερή, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Με επιχειρήσεις-σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις, με επαναπροωθήσεις και βυθίσεις σκαφών στο Αιγαίο, με επεκτάσεις και θωρακίσεις του φράχτη στον Έβρο. Με καταστολή του ασύλου, συστηματοποίηση των pushbacks, επέκταση της επιτήρησης στα κέντρα κράτησης και διώξεις μεταναστ(ρι)ών για «παράνομη διακίνηση», στο πλαίσιο της αιματηρής συνοριακής βίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι μετανάστ(ρι)ες αναγκάζονται να περάσουν από όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, απέναντι στις δολοφονικές ενέργειες του Ελληνικού Λιμενικού, όπως αυτή της Πύλου το 2023.
Οι μετανάστ(ρι)ες αποτελούν ενεργά υποκείμενα αγώνα, όπως δείχνουν χαρακτηριστικά η απεργία πείνας των 35 μεταναστών στα Γιάννενα το 2010, των 300 στην Αθήνα το 2011, οι κινητοποιήσεις στη Μανωλάδα, οι διαμαρτυρίες σε Σκάλα Λακωνίας και Νέα Ιωνία, ο αγώνας της Sanaa Taleb, οι απεργίες στα φυτώρια Γαλαρά το 2017 και πόσες ακόμα, καθώς και η πρόσφατη νικηφόρα απεργία του πολιτικού πρόσφυγα Mesut Aydin. Αυτοί οι αγώνες αναδεικνύουν την ανάγκη για σύνδεση και συλλογικοποίηση με τους ευρύτερους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.
Η ευημερία των δυτικών χωρών βασίζεται στη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική λεηλασία των κοινωνιών και των λαών της περιφέρειας. Η μετανάστευση, επομένως, δεν είναι ανεξάρτητη από τις ίδιες τις πολιτικές που δημιουργούν πολέμους, φτώχεια και αποσταθεροποίηση. Οι μετανάστες αποτελούν το πιο επισφαλές, φθηνό και «μαύρο» κομμάτι της εργατικής τάξης — τον μόνιμο εφεδρικό στρατό εργασίας, έτοιμο να καλύψει ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης με τους χειρότερους όρους. Η υποτίμησή τους δεν είναι εξαίρεση, δεν στοχεύει μόνο στον έλεγχο των συνόρων, αλλά λειτουργεί οργανικά, σε συνάρτηση με τη συνολική υποτίμηση του κόσμου της εργασίας και την καθυπόταξη όλης της κοινωνίας.
Η διαρκής φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του ντόπιου πληθυσμού, σε αντιπαραβολή με τον εξευγενισμό των πόλεων και τον εκτοπισμό ολόκληρων ομάδων από τον δημόσιο χώρο, δείχνει πως η ανισότητα διευρύνεται και αυτοί/-ές/-ά που περισσεύουν πολλαπλασιάζονται. Το πλήρωμα του Blue Horizon δολοφονεί τον Αντώνη Καρυώτη, τρένα στα Τέμπη εκτροχιάζονται, οι πληγέντες από πλημμύρες στριμώχνονται σε camps, η κοινωνία βασίζεται σε pass και κρατικά επιδόματα, η κοινωνική πρόνοια παρέχεται -όταν τελικά παρέχεται- με αυστηρούς όρους, η εξαθλίωση γυροφέρνει τους/τις διπλανούς/ές μας. Η ζωή στις πόλεις μετατρέπεται σε πεδίο ταξικού εκτοπισμού: εξευγενισμός, Airbnb, πρόβλημα στέγασης, καταστολή στον δημόσιο χώρο και τα πανεπιστήμια, επιθέσεις σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, εκκενώσεις καταλήψεων, συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/-τριών.
Ντόπιοι και μετανάστες μοιράζονται κοινές μορφές καταπίεσης και εκμετάλλευσης μέσα στα γρανάζια του κράτους και του καπιταλισμού. Από τον φράχτη του Έβρου και τα «ναυάγια» της Μεσογείου, μέχρι την υποτίμηση και τη φτωχοποίηση της ζωής στις πόλεις και τα χωριά· από τους δρόμους του απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, μέχρι την εξέγερση των μεταναστών στο Λος Άντζελες.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/-ΟΥΣ/-Α
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΟΛΕΜΟ & ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης σε μετανάστες και μετανάστριες (Αγρίνιο)