Σελίδες

25 Ιουνίου 2024

Αναρχική Εφημερίδα Τοίχου * Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγρινίου * Ιούνης 2024 * Φύλλο 6

 


ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΛΩΤΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΛΗΣΙΟΤΑΜΙΕΥΣΕΙΣ
στις τεχνητές λίμνες Κρεμαστών, Καστρακίου, Στράτου.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ
στα ορεινά βοσκοτόπια της Αιτωλοακαρνανίας και της Ευρυτανίας.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ,
ρεύμα και νερό είναι κοινωνικά αγαθά και όχι εμπορεύματα.


Τα υδροηλεκτρικά φράγματα στον κάτω ρου του ποταμού Αχελώου – των Κρεμαστών από το 1966, του Καστρακίου από το 1969 και Στράτου από το 1989 – καθώς και ο εγκιβωτισμός με μπετό της κοίτης του ποταμού, ως μεγάλες παρεμβάσεις στο φυσικό οικοσύστημα των περιοχών αυτών, έχουν επιφέρει ήδη μια σημαντική αλλοίωση, υποβάθμιση και αλλαγή χρήσης στην κάτω παραχελωίτιδα γη, με καταστροφικές συνέπειες τόσο στο περιβάλλον όσο και στους ανθρώπους της.

Χωριά ολόκληρα ξεριζώθηκαν και κατακλύστηκαν από τα νερά, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, εξαιρετικά γόνιμες λόγω των φερτών υλών του ποταμού και των αιώνων της ανθρώπινης εργασίας σε αυτές, βρέθηκαν στον πυθμένα των τεχνητών λιμνών, μαζί με τον πολιτισμό και την ιστορία που φιλοξένησαν. Η βίαιη αστικοποίηση του πληθυσμού, που ιστορικά αποτέλεσε την πρωταρχική καπιταλιστική συσσώρευση, σήμερα, μαζί με την κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) και τις πάγιες ταξικές πολιτικές απαξίωσης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής του ελληνικού κράτους, ευθύνονται για το τεράστιο έλλειμμα παραγωγής τροφής στον ελλαδικό χώρο και τη συνεπακόλουθη μεγιστοποίηση των εισαγωγών, με τις γνωστές συνέπειες για την οικονομία αλλά και την ίδια τη βιωσιμότητα της κοινωνίας.



Αναγνωρίζουμε, ότι τα τελευταία πολλά χρόνια, το ζήτημα της ενέργειας και ιδιαίτερα το ηλεκτρικό ρεύμα, ως κατάκτηση του πολιτισμού, είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την κοινωνία σε βαθμό που έχει αναχθεί σε βασικό κοινωνικό αγαθό. Με αυτή τη λογική, κινηματικές δομές σε συνεργασία με επιστήμονες με οικολογική συνείδηση καταθέτουν στο δημόσιο διάλογο σειρά προτάσεων για την εξυπηρέτηση των ενεργειακών αναγκών της κοινωνίας σε αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον. Προτείνονται μικρές, επομένως και εύκολα αφομοιώσιμες, παρεμβάσεις στη φύση, στον αντίποδα των φαραωνικών κατασκευών από μπετό, που προωθούν αλόγιστα το κράτος και το κεφάλαιο.

Εδώ όμως το ζήτημα γίνεται βαθιά πολιτικό. Αφενός, η καπιταλιστική λογική πίσω από τις τερατώδεις κατασκευές για την παραγωγή ενέργειας που καταστρέφουν τη φύση, αντιλαμβάνεται την ενέργεια ως εμπόρευμα και λεηλατεί τους φυσικούς πόρους μέχρι εξαντλήσεως, αφού σκοπός είναι η μέγιστη δυνατή ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος και αφετέρου, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, που επιβάλλει το σύστημα, με τις επίπλαστες ανάγκες, με τα προϊόντα μιας χρήσης, με την καταναλωτική φρενίτιδα, με τη “δημιουργική καταστροφή” των εμπορευμάτων, δεν μπορεί να συνυπάρξει με καμία οικολογική λογική. Ο στείρος περιβαλλοντισμός που προωθείται από το κράτος και το κεφάλαιο, δεν θέλει ούτε μπορεί να αγγίξει τον πυρήνα του προβλήματος· αντί του περιορισμού της ενεργειακής ζήτησης στο βαθμό της επίτευξης μιας αρμονικής συνύπαρξης με το φυσικό περιβάλλον, προτείνει να σβήνουμε τα φώτα για τη σωτηρία του πλανήτη, την ίδια στιγμή που η βιομηχανία ξερνάει ακατάπαυστα καρκίνο σε γη, θάλασσα και αέρα. Εδώ να αναφέρουμε ένα σκανδαλώδες στοιχείο: το συνολικό σχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) στην Ελλάδα, που τσιμεντώνει βουνά, ταπώνει ποτάμια και εκχερσώνει χωράφια, αναμένεται να υπερκαλύψει 7 φορές τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας. Το μύθευμα της “πράσινης” ανάπτυξης, όταν η ενέργεια παράγεται με σκοπό όχι την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών αλλά το κέρδος των καπιταλιστών, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώνεται ως τέτοιο.

Σήμερα, τα αφεντικά προωθούν σχεδιασμούς για την περαιτέρω λεηλασία του Αχελώου, που ως αποτέλεσμα θα επιφέρουν την ένταση των υπαρχουσών επιπτώσεων, αλλά και θα παραγάγουν νέες καταστροφικές συνέπειες στη φύση και την κοινωνία. Η αλλαγή της χρήσης της γης, από τη δασική μορφή και την αγροτοκτηνοτροφική δραστηριότητα, και του νερού, από το οποίο υδρεύεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού των περιοχών αυτών, σε χρήση βιομηχανική, θα μετατρέψει το ήδη επιβαρυμένο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον, σε πεδίο κερδοφορίας και καταστροφής. Οι δευτερογενείς συνέπειες στην οικονομία των περιοχών αυτών και την υγεία των κατοίκων, μένει να εξακριβωθούν μακροπρόθεσμα, επομένως υπολογίζονται, από το κράτος και τα αφεντικά, ως παράμετροι άνευ σημασίας.

Την ίδια στιγμή (Μάρτιος 2024) που η Ελλάδα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο (ένα μηχανισμό -πλυντήριο- για τον εξωραϊσμό των ευθυνών του κράτους και του κεφαλαίου, που για να κρατήσει τα προσχήματα δίνει και κάνα πρόστιμο), για μια ακόμα φορά, για ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον και συγκεκριμένα την (μη) αναθεώρηση σχεδίων για τη διαχείριση των υδάτων, τροποποιούν νύχτα με υπουργική απόφαση (19 Μαΐου 2023, Αριθμ. ΥΠΕΝ/ΔΙΠΑ/53510/3616 , ΦΕΚ 3327/Β/19.05.2023) Κ. Σκρέκας) τη νομοθεσία που απαγορεύει τα πλωτά φωτοβολταϊκά στις τεχνητές λίμνες. Είχε προηγηθεί (16-5-22) αίτημα της IliakoPower V, θυγατρική εταιρεία του γερμανικού ομίλου BayWar.e για την εγκατάσταση Πλωτού Φωτοβολταϊκού Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας στην τεχνητή λίμνη Κρεμαστών.

Οι εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας, επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους ως άρπαγες και πλιατσικολόγοι, που αδιαφορούν για τις κοινωνικές ανάγκες και κάθε δράση προς όφελος του κοινωνικού συνόλου (Σάμινα, Λεωφορείο στα Τέμπη, Μάτι, Μάνδρα, Σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη ...), ενδιαφέρονται, με το αζημίωτο, μόνο για τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Οι αδηφάγοι πολυεθνικοί όμιλοι γνωρίζουν καλά πως στην ελλαδική κοινωνία (όπως και αλλού) υπήρχαν ανέκαθεν εκείνα τα ιδιοτελή καθάρματα που για εξουσία και χρήμα είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με κάθε εκμεταλλευτή. Ένα πολιτικό παρακράτος που έχει αλώσει συλλήβδην τον κρατικό μηχανισμό και με τους κομματικούς στρατούς των οικόσιτων κυρ-Παντελήδων, αναιρεί τα εναπομείναντα δημοκρατικά προσχήματα και οδηγεί την κοινωνία στην καταστροφή και την αναξιοπρέπεια.

Οι ανεμογεννήτριες, οι αντλησιοταμιεύσεις και τα πλωτά φωτοβολταϊκά, στο οικοσύστημα του ποταμού Αχελώου, η επαπειλούμενη εκτροπή του ποταμού στη Θεσσαλία, τα φράγματα στη Μεσοχώρα και τη Συκιά, είναι εγκληματικές ενέργειες σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας. Ανάμεσα στα άλλα, θα εντείνουν τις καπιταλιστικές περιφράξεις, θα ανοίξουν το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του νερού, θα μετατρέψουν τη χώρα στη (δήθεν “πράσινη”) μπαταρία της Ευρώπης καταστρέφοντας το περιβάλλον και υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, θα εντείνουν την αποψίλωση της υπαίθρου και της αγροτικής παραγωγής, υπονομεύοντας έτσι και τις δυνατότητες για αυτάρκεια και ανεξαρτησία της κοινωνίας. Εδω να αναφέρουμε το “πράσινο” πλιάτσικο που επιχειρείται στην κατεστραμμένη από τις πλημμύρες Θεσσαλία: οι προκηρύξεις για τη δημιουργία φωτοβολταϊκών πάρκων στον κάμπο, που παραδοσιακά αποτελούσε το σιτοβολώνα της χώρας, αναφέρονται μόνο σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Οι κοινωνίες που πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους μέσα στο διάβα της ιστορίας ανέδειξαν περίτρανα ότι είναι ικανές να διαχειριστούν με όρους ελευθερίας, δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας όλους τους τομείς της ζωής. Αυτοοργάνωσαν την παραγωγή, έστησαν δίκτυα διανομής και κατανάλωσης, κοινωνικοποίησαν τα μέσα παραγωγής και τους φυσικούς πόρους, μεγαλούργησαν στους τομείς της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού. Επιχειρούν την κατάργηση του καταμερισμού εργασίας, την ομαλή συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον, επεξεργάζονται προτάσεις πάνω στα θέματα της ενέργειας και κριτικές χρήσεις των σύγχρονων τεχνολογιών. Στην ιστορία που ποτέ δεν τελειώνει, ας προχωρήσουμε το πρόταγμα της κοινωνικής απελευθέρωσης μέσα από την καθολική ανατροπή του υπάρχοντος, ως μόνη λύση-διέξοδο στα τέλματα των εποχών.


ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ